Urodziny...?
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 15 568
szybko żyjemy
czas gonimy
ale on ciągle
przed nami
niby jest tuż tuż
już go mamy
ale to tylko
złudzenie
szybko żyjemy
dajemy rade
jutro widzimy
nie uciekamy
ciągle gonimy
kochając to co
jest przed nami
''Wariaci''
szybko żyjemy
przyśpieszamy
czas się śmieje
bawi się z nami
a my udajemy że
dobrze na z tym
ale po cichu
przeklinamy
3
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 36 odpowiedzi
- 409 wyświetleń
-
- 31 odpowiedzi
- 629 wyświetleń
-
- 31 odpowiedzi
- 453 wyświetleń
-
- 28 odpowiedzi
- 958 wyświetleń
-
- 25 odpowiedzi
- 898 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
-
-
.thumb.jpg.2a4c1fb1be2384bf2f494e0e37245a0e.jpg)
Przez aniat. · Opublikowano
@Marek.zak1 Dziękuję.Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
Przez otja · Opublikowano
@Naram-sin Dziękuję za bardzo ciepłe słowa dobry człowieku z epoki brązu. Cieszę się, że dotarłem taką testykularną liryką. -
Przez BPW · Opublikowano
Znajdował radość nie tylko w dobrych chwilach. Skupiał się na kolorach radości odbiegających od tych symbolicznych kojarzonych ze smutkiem i żałobą. Zawsze pierwszy wypatrzył tęczę na niebie, lub ledwo widoczny uśmiech osoby na drugiej stronie ulicy. Kochał poświęcać się rysowaniu, lub czemukolwiek co polegało na tworzeniu. Był za młody, aby czuć tak wiele. Zbyt dojrzały jak na swój wiek i zazwyczaj zachowywał się tak jak musi. Spoglądał z niezrozumieniem, gdy rówieśnicy w kościele wiercą się w ławkach podczas odprawiania mszy. Ona natomiast rzuciła na niego spojrzeniem i pytała się czy też chce z nimi pobiegać po świątyni. Myślała, że zazdrości. Nie zazdrościł. Pod Twą obronę uciekałem się, zwykła Matko rodzicielko. moimi prośbami nie gardziłaś w potrzebach moich, i od wszelakich złych przygód starałaś się zawsze mnie wybawiać, Matko prosta i wyrozumiała, O mamusiu moja, Matko skromna, Matko bezpośrednia, Matko ciesząca. Z cierpieniem swoim mnie pojednaj, Cierpieniu swojemu mnie poddawaj, swojemu Cierpieniu mnie polecaj. Koniec, to coś czego starał się unikać. Z czasem zrozumiał, że wszystko się skończy. Ulubiony serial przestanie być emitowany, i kiedyś zobaczy dno kubka po ulubionym kompocie. Życie też miało się skończyć. A przynajmniej tak twierdził dopóki nie przeczytał exegi monumentum aere perennius. Zrozumiał te słowa dopiero po ośmiu latach, gdy minął rok od jej śmierci. To właśnie tyle czasu potrzebował, aby odważyć się odwiedzić jej mieszkanie. Nie otwierał tylko drzwi do sypialni, bo wstyd mu było patrzeć na łóżko, przy którym mógł czuwać, gdy ta odchodziła na zawsze. Koniec końców zaczął się… Zaczął się początek. Każda minuta to łza, wskazówki przesuwają się tykają jak wspomnienia I z uśmiechem dane mi czuć każde “Do widzenia” jako obietnica, której nikt nie spełni. Po sobie zostawiła jeden brudny kubek w zlewie, mnóstwo wspomnień oraz pełną szufladę poezji, która ostatecznie go zniszczy.
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się