sztućcami mowie

[Martoochowe wiersze]

tańczę ustami po tafli
ostudzonej kawy
nawet najmniejsze ziarenko
w żółtej filiżance
wyczuwa melancholijny stan
łyżeczki

mdleje
widokiem widelca
-zdradził

[blady paznokieć]

wszystko można opisać w świetny i poetycki sposób, nawet pustą puszke po szprotkach; potrzeba tylko dobrego pomysłu i talentu, a ja tu nie widze ani jednego ani drugiego
śmieszy mnie ten melancholijny stan łyżeczki, a najbardziej napis po lewej pt. "martoochowe wiersze" ;)) pzdr

[jasiu zły]

"Tafla ostudzonej kawy" jest wporzo - trafne. Motyw z melancholią łyzeczki? Hmmm... Estetycznie to nie jest złe, nawet pasuje (kawa, melancholia itd) nastrojowo. Tylko niestety pointa tego utworu ani nie trzyma klimatu reszty, ani nie ma jakiegoś większego sensu. Ja powiem szczerze, ja jej nie rozumiem. Kto zdradził? Widelec? Kogo? Łyżkę? Kto mdleje? Gramatycznie wychodzi, że ziarenko. Czy to się trzyma kupy?

Paznokieć nieco przesadził. Ale spójrz na powyższe uwagi i albo się obroń, wykazując mi ciemnotę, albo popraw ten utwór (da się jeszcze).

Pozdrawiam.