Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

pan Retardo postanowił napisać wiersz
podchodząc do zadania ambitnie
przyjął politykę nieingerencji
w warsztat ligwistycznego blacharza

długo mącił papier
klozetową wodą myśli

uparcie darł szablony
i sklejał na nowo
taśmą za złoty dwadzieścia
wyznaczając nowe trendy
w arte cifra

podmiot liryczny nie miał lekko
spadł z mamuta
po czym czuł się zupełnie popękany
dziękował spod stołu
że nie musi siedzieć u pana Boga w kominie
ani być gołym jak święty uzbecki

wciąż jednak miał tyle
co żbik nasmarkał
i zmuszony był jeść renklody
zasypywane w popiele

a wszystko przez to
że był rozbulgoatny emocjonalnie
za postępowaniem karnym
drezyny
którą czuł do pewnej kobiety

nieusatysfakcjonowany cierpieniami
młodego Wertera
pan Retardo dokonał jeszcze
pomarańczowej rewolty
na polach semantycznych
przypisał kolorom
nieco hipotetycznego popędu
narastającego pod wpływem
bodźców środowiskowych
i zachowań podejmowanych z zamiarem
sprawienia bólu

przeżywanie uczuć
o jednostronnie ujemnym zabarwieniu
sobie darował
jak się okazało ktoś go ubiegł

podczas procesu dekreacyjnego
osiągnął takie mistrzostwo formy
że krytycy jej czystej odmiany mogli
mieć się ze smacznego
sam Witkacy zapewne tryumfalnie
przekorkociągował się
na drugą flankę

po długich bojach
cumowniczych też
powstał wiersz ...

filigranowa dziewczyna
znalazła w całej treści
pierwiastek siebie
w postaci kropek

Opublikowano

pododawaj szczegółów choć i tak jest tego ogrom
z zegarkiem w ręku co sekundę napisz jakieś słowo
wyjdzie proza i może nawet wygrasz jakiś konkurs wydasz
"coś" czego i tak nie kupię ale pisz po swojemu pisz tak jest
pisz a teraz

bywaj

ps. nie widzę tego w terminie wiersz


teraz możesz prawić mi albo nie prawić bo pewnie sie nie chce
co jest wierszem co moze być co mogłoby być itd itp

Opublikowano

zmęczył mnie ten wiersz, jest tu coś fajnego, dobrze się zaczyna, ale potem to się rozgaduje i robi się z tego szkic do eseju o poezji, może warto zastanowić się nad rozwinięciem tego tematu właśnie w tym gatunku, było by to bardzo interesujące, takie metapoetyckie rozważania o poezji...

pozdrawiam
Tomek

Opublikowano

za brak sensu
za wydumane wyobrażenie zrozumienia przez drugiego człowieka
za formę o braku formy(chyba lepsze sš rymowanki)
za treœć o braku spójnoœci
za przekorkocišgowanie (nagroda 1 -go stopnia im. prof Miodka)
itd . ,etc. etc.

Opublikowano

Bardzo rzetelna ta krytyka.
Najbardziej podoba mi się punkt drugi: drogi czytelniku, najwyraźniej przeceniłem twoje możliwości intelektualne - kajam się w popiele niedługo zamieszczę wersję skróconą z odpowiednimi przypisami.
Ciekawie brzmi też "forma o braku formy" - i mnie zarzucany jest bezsens...
Treść o braku spójności - a co jest niespójne i jak powinno wyglądać według szacownego krytyka, żeby było spójne (w jego mniemaniu).

Cały dowcip w krytyce polega nie tylko na tym, żeby ponarzekać, ale też żeby uargumentować.
Pozdrawiam.

Opublikowano

a teraz do rzeczy-jeśli chodzi o możliwości intelektualne to utwór twój pokazuje je w pełni i wszelkie porównania nie mają tu sensu ,a odpowiednie odnośniki są nie potrzebne
narzekanie -jest to niewątliwie jedna z form krytyki , którą także ty stosujesz i to nader często
argumenty-przy takiej formie krytyki jak narzekanie-uważam ,że są potrzebne tylko osobom ,które przyjmują tylko formę ,a nie treść krytyki
ale mogę się mylić-jeśli się mylę ,to myślę ,że ten utwór powinien spróbować swych sił na forum poezji współczesnej ,która jest równie zagmatwana jak nasza rzeczywistość
ale jeśli się nie mylę- jeśli się nie mylę ,to proszę o odpowiedż na pytanie :"po co pisać ,żeby pisać"?
przesłanie -chcesz oceniać ,zacznij od siebie
nic osobistego do autora
to jak paragraf 22 czytany w wieku 10lat
tyle ,że do tego utworu nikt nie dojrzeje
życzę sukcesów

Opublikowano

Genialne przesłanie: "chcesz oceniać zacznij od siebie" - może źle zrozumiałem, ale to wciąż odnosi się do autora nie do wiersza. To w jaki sposób ja komentuję utwory nie ma tutaj nic do rzeczy. Chcesz sobie ponarzekać na moją formę krytyki zrób to pod swoim wierszem (o ile znajdziesz tam mój komentarz), albo załóż wątek na forum dyskusyjnym.
Póki co, ten wątek ma już całkiem sporo komentarzy raczej negatywnych i żaden z nich nie odniósł się do konkretnego wersu, czy sformułowania w powyższym utworze. O ile dobrze rozumiem ideą działu P jest jest to, że osoby komentujące udzielają takiej krytyki, która ma pomóc autorom doskonalic swój warsztat - pisać lepiej. Jak narazie padły same ogólniki, które równie dobrze mogą swiadczyć o miernocie mojego utworu, jak i o niskim poziomie twojej percepcji. To już Tomasz Biela się bradziej wysilił, bo chociaż zarzucił mi nadmiar szczegółów.

Opublikowano

Dzięki Izo! Nareszcie ktoś się konkretnie wypowidział (a że pozytywnie to tylko się zarumienić mogę). Już tłumaczę "drezynę" - jest taki idiom "czuć do kogoś pociąg" - Pan Retardo też się nim odpowiednio zajął i stad efekt.
Pozdrawiam.

Opublikowano

wiwat witkacy-to wspomnienie chyba ze względu na zbliżające się święto zmarłych?
wiwat klakierzy-z drezyną do pana retardo
a pan retardo ?-klozetowa woda
renklody w popiele ?
a może cebula z dżemem?

Opublikowano

''każdy może tworzyć byle co i ma prawo być z tego zadowolonym,byleby nie był w swej pracy
szczerym i znalazł kogoś ,który równie kłamliwie będzie to podziwiał......................
O BLAGO ,Czysta Blago -któż cię przelicytuje?!!! ''

(Fragmenty manifestu)
Witkacy ! na zdrowie !
- niech każda nowotwora znajdzie swego amatora !

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wiersz bardzo nastoletni, w tym flow pojawiają się chyba wszystkie problemy młodych ludzi w okresie burzy i naporu. Poezja jednak nie polega na tym, że się wyrzuca z siebie wszystko, co kłębi się w głowie, i podzieli enterami, żeby wyglądało to jak wiersz. Pierwszym podstawowym zadaniem autora jest selekcja materiału. Bo jak się chce napisać o wszystkim, to wychodzi wiersz o niczym. Drugim zadaniem jest odpowiedź na takie pytania z kanonu - kto? co? jak?gdzie? kiedy? w jakim celu? dlaczego? Rozwijając: kim jest podmiot liryczny? W jakiej czasoprzestrzeni go umieszczam? Co chcę powiedzieć jego ustami o świecie, życiu? (skupić się na jednym wątku, a nie na kilkunastu)? Czego oczekuję od czytelnika? Jaki chcę wywrzeć efekt? Trzecim zadaniem jest odpowiedni wybór środków poetyckich, aby osiągnąć swój cel. Przy czym zawsze powinno się kierować zasadą- lepiej mniej, niż więcej,lepiej ciszej, niż głośniej,lepiej oszczędniej, niż na bogato. Później, po napisaniu wiersza dobrze poczekać tydzień, dwa lub trzy, i po tym czasie, jak opadną emocje i uniesienie twórcze, zastanowić się,co z tekstu można wyrzucić, jak można go poprawić, czy nie ma w nim błędów ortograficznych, składniowych, niejasności, powtórzeń. itp. Dopiero wtedy można go puścić w obieg.   Najlepiej zaczynać od tekstów krótkich. Wymagają one odrzucenia wszystkiego, co zbędne,rozpraszające, nudne.   Niewątpliwie jednak wiersz ten ma jedną, ale kluczową zaletę, o której już wspomniał @yfgfd123 - jest autentyczny i szczery. Autor(ka) nie kreuje wydumanych problemów, nie wchodzi w buty wieszczów, odnosi się do własnych doświadczeń, do tematów, które dobrze zna i które czuje. A to jest bardzo cenne.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Końcówka wiersza jest, w zestawieniu z przegadanym całokształtem, dobra,, obiecująca.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Naram-sin Dzięki za spędzony czas nad tymi strofami. Popracuję nad sugestiami. 
    • Tytuł "Iskra", a w samym wierszu tej iskry brakuje. Podmiot liryczny wspomina dawną miłość, z której nic nie wyszło - przy tak przewidywalnej treści trzeba się bardziej postarać, aby nadać jej jakiejś wyjątkowości, indywidualnych rysów. spłonienie - jesteś pewny użycia tego słowa?  
    • Nie jest źle rytmicznie, trochę to lepiej skrojone, choć pilnuj średniówki, bo jeszcze nie chce Cię słuchać. Chrabąszcz wymiata. Wiersz to świadectwo, że wiosna i maj, to nie są jeszcze tematy całkowicie wyeksploatowane. Całość jest bardzo kunsztownie zapleciona, a obserwacja przyrodnicza przechodzi w płynny, naturalny sposób, w subtelne, ale słyszalne wibracje filozofiopodobne.  
    • Bardzo dobrze napisany wiersz. Emocje pod kontrolą, a jednak czuć, że roją się podskórnie. Obrazy surowe, ascetyczne, choć każdy mówi coś ważnego. Robi wrażenie dojrzałość formy i treści, bez cienia sentymentalizmu.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...