Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

rozrachunek z przeszłością

Justyna Piórkowska
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Justyna Piórkowska

Justyna Piórkowska

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

tyle grzechów już za mną
i chwil utraconych bezpowrotnie
zapomnianych w pędzie gdzieś daleko
arkadyjskie wrota nie otwarły się
mimo wiary
- ileż wiary z tego zwykłego ciała wydostałam

tyle win już za mną
i w wieczności utraconych miłości
ileż rozsądku utknęło w drodze po rozum
stracić tak wiele, czy to możliwe?
"braknie z czasem wszystkiego"
- a ja i tak w to nie wierzę

pozostają po nas ślady wśród piaszczystej ziemi
zakopane jak nadzieje przesycone prawdą i zakłamaniem
wieczne
ukryte pod warstwami brudu
pod całą skorupą, którą okrywamy się co dzień
- nadzieję miałam tylko jedną - złudną

niech jednak nie zwiedzie Cię los
jak mnie zwiódł w przeszłości:
wiara - slogan znaczący tyle co nic
nadzieja- kradnąca czas bogini naiwności
i miłość - odwieczny brak miłości
- tyle kłamstw dla chwili przyjemności

Tomasz_Biela

Tomasz_Biela

Opublikowano
Opublikowano

Rozumiem, wylanie emocji, że wtedy tak się czułaś itd., ale trzeba się troszeczkę zastanowić, jak zrobić by to jakoś wyglądało i jakoś się czytało

Debiut słabiutki bardzo


Chciałbym popoprawiać, ale nie wiem tak naprawdę od czego zacząć, może jeszcze wrócę
I coś poobcinam i pozmieniam

Pozdrawiam T

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Roma
      nieszpory

      Przez Roma · Opublikowano

      rozkochasz mnie liturgią godzin. najbardziej, najmocniej w nieszpory.   odmówisz w półmroku, bezwstydnie. szczerze. w słowach bezbożnych, ludzkich. w słowach   jak proch, znaczących wszystko. wobec mnie, nic wobec świata.    
    • Alicja_Wysocka
      Źródło bólu

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Leszczym Płynie z Ciebie żal, - do niej. Wiem. Ale czytasz się jak człowiek, który zapomniał oddychać. Piszesz szybciej niż boli, jakby słowa miały coś uratować  może ją, może Ciebie. Nie wiem, czy wróci. Ale wiem, że słowo po słowie stawiasz na niej pomnik z popiołu.
    • Leszczym
      Źródło bólu

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Dagna Dagmaro, ogólnie mężczyźni muszą się więcej tłumaczyć, świat często ich wzywa na najróżniejsze przesłuchania, co ogólnie bardziej ich wytrąca emocjonalnie albowiem gorzej umieją to robić i nie są do tego wychowywani i nieco gorzej przyzwyczajeni są do kłamstwa i lawirów słownych. Tak to widzę w generalnym największym skrócie. A i owszem otrząsnę się dziś, bo idę na ścianę i może znów coś tam zmaluję, co mi zaraz wyczyszczą działaniami, które kosztują więc szykują na mnie za to fakturę :))) Również pozdrawiam i bardzo dziękuję za uwagę !!
    • Migrena
      Żar

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Roma Tak jest :) Każdy powinien kochać ! Tak jak umie. Jak potrafi. Inaczej ludzie byliby jak te śmieci na targowisku po targowisku. I Ty Roma, też bądź szczęśliwa :)     @Alicja_Wysocka Cała Alicja :) Jakby wyjęta z almanachu poezji miłosnej. Pełna romantyzmu, życia, piękna. A niech Cię Alicjo zorza polarna do snu kołysze :) Bądź barwnym motylem na tym szarym świecie !!! Dziękuję uśmiechami :):):)    
    • Alicja_Wysocka
      Żar

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Migrena Został po Tobie zapach w moich włosach, który zmyłam dopiero po tygodniu. Nie z tęsknoty. Z przekory. Bo nikt nie mówi, ile ma pachnieć kobieta po ogniu. A teraz pachnę deszczem i rozmarynem. I wiem - że nie wszystko, co płonie, musi zostać popiołem.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...