*** (na piaskach...)

[Anna Maria K.]

Kiedyś, kiedy nie pamiętam
spacerowałam po skałach
rozkosznie stapając
- po niezniszczalnością dumnych
tysiącleci kajdanach wiecznych

Ślepy upór wielkiego umysłu;
opleciona szczytności ułudą
-autodestrukcja
Skinieniem woli rozbiłam głaz
- bez mojżeszowej laski

Wraz z nim w piach upadłam
- zraszany ulewą silnej woli
I widzę zjawy ulatniające się
z rozbitego eteru

Szumią nad głową wzniesioną,
mijają drzewa i krzewy,
opływają gwiazd setki,
i każdą z miliona trawek
- na piaski nie powrócą

[Gość]

czytam cos czego jeszcze na poezji nie znalazlam... plus ...
3 pierwsze strofy wpadły lecz końcówka jakos nie tak ...
nie pasuje mi do pozostalych dlatego bym jeszcze pomyslała ;)

Ślepy upór wielkiego umysłu;
opleciona szczytności ułudą
-autodestrukcja
Skinieniem woli rozbiłam głaz
- bez mojżeszowej laski

a to mnie zaskoczylo . fajnie napisane .

pozdrawiam i czekam na cos innego