Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

.
o porannej porze kogut wyszedł z kurnika
i wespół z pierwszymi promieniami słońca
rozpoczął śpiewną pobudkę

wtórowały temu kurczęta, które
w takt melodyjnego śpiewu tańczyły
niczym przepiękne tancerki w sukniach z piór

kogut dumnie spoglądał na swoje wybranki
które w kroku tanecznym, bacznie wyszukiwały
soczystych smakowitości, owoców ziemi

.................................................................................................................................

o porannej porze zawodnik wyszedł z szatni
pośród przyrządów gimnastycznych rozgrzewał się
gibał się w stawach mocował się z siłą ciężkości

po krótkiej-długiej chwili udał się z innymi zawodnikami
na korytarz, z którego byli- nie byli wyprowadzani finaliści
ostatnia ósemka kończąca zawody, rozpoczynająca

finał na drążku

.................................................................................................................................

dzień rozkwitł jak kwiat, promieniami słońca
wsród zbiegowiska ponętnych kurczaków
stał w postawie swej szarmanckiej kogu..

kogo-widzą oczy koguta?
rzeźnika z siekierą ściskaną w dłoni
szał ciał, pisk, ucieczka kurczaków

zostaje sam na sam, twarzą w twarz
oko w oko z wyzwaniem

.................................................................................................................................

dziewczynka z tabliczką na drewnianej listewce
wyprowadziła finalistów, gdy oczy publiczności
dojrzały śmiałków, szał ciał, pisk, oklaski

stanęli w rządku przed sędziami -katami
usiedli i nieugięcie czekali na wyrok
odstrzeliwani pojedynczo- otrzymywali oceny

zostaje sam na sam, twarzą w twarz
oko w oko z wyzwaniem

.................................................................................................................................

rozpoczął „La dance makabr” przerażony kogut
biegał skakał zipał zmęczony, zdyszany
wzbił się w niebiosa, walczył z grawitacją lecz

jego skrzydła nie dały mu wolności
upadł głową wprost na pieniek
zamach ,uderzenie siekiery, latają pióra

po robocie rzeźnik odłożył siekierę umył ręce
pozostawiając okrągły pieniek
zalany krwią

.................................................................................................................................


rozpoczął „Gimnastik Fantastik” swój układ
wirtuozeryjnie kręcił się na drążku
gibał, obracał, wykonywał salto Mortale

finezyjna lekkość zawodnika pozwalała na ułamki sekund
przełamywać grawitację....zamach...puszczenie drążka
zeskok podwójnym prostym...perfekcyjne ustanie w bezruchu

po układzie zawodnik zdjął bandaże umył ręce z magnezji
zdobywając okrągły medal
lśniący złotem


.................................................................................................................................

dramat koguta nie dziwi
jest codziennością, od pradawnych czasów
ręka kata ścinała głowy, przelewała krew
takie jest już życie

zwycięstwo zawodnika nie dziwi
ktoś przecież musiał wygrać
zdrowa rywalizacja dodaje skrzydeł
taki jest już sport

co ma piernik do wiatraka?
kogut do zawodnika?

i oto jest pytanie?
lecz ich spotkanie!
cóż! to było za wydarzenie
niczym odwiecznych sił mierzenie

dramat koguta i jego dziwny zbieg okoliczności
doprowadził zawodnika do strasznych mdłości
otóż rzecz się stała iście niesłychana
nieboszczyk przed śmiercią połknął balona

i gdy na bankiecie podano do stołu pieczonego koguta
zawodnik ugodził go nożem, a ten wybuchnął i była boruta
fruwały, bluzgały, kawałki wnętrzności
tam nóżka tu skrzydełko tej smakowitości

zdenerwował się kucharz na rzeźnika
i doń krzyczy -coś mi dał za rozbójnika
mój bankiet został zniszczony
więc twój dom będzie spalony

na to rzeźnik mówi spokojnie do kucharza
to nie moja wina czasem się tak zdarza
przeproś zawodnika poproś o wybaczenie
a ja się już postaram o lepsze pieczenie

by nie wybuchały, by nie bluzgały
by wykwintnie smakowały
i oto takim morałem kończy się to zacne opowiadanie
abyś czasem pomyślał co jesz na obiad czy na śniadanie

Opublikowano

ha i ty jaesteś ten kogut, to mam nadzieją, że nie jesteś chory na ptasią grypę przynajmniej. A poważnie to taki wiersz z fabułą jest bajką, (nawet z morałem)-choć sparafrazowałeś Różewicza-plagiat, nie ładnie, bardzo. Nie podoba mi się choć pewnie pisanie go sprawiło autorowi nielada frajdę(tyle kur mu się przypomniało),pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Rafael Marius wiem i może dlatego jesteś chory, jestem za prostym życiem, z umiarem wszystkiego.
    • @Rafael Marius mnie poruszył, pochodzimy od pięknych, odważnych małp :)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Przecież wiesz, że jestem weganinem.        Owszem bardzo ładne.      
    • @violetta   Obejrzałem tylko kawałek z trzech powodów. Po pierwsze nie oglądam filmów fabularnych. Po drugie co chwilę są reklamy, a ja tego nie toleruję. Po trzecie ma on niewiele wspólnego z rzeczywistością, a celem autorek jest lansowanie skrajnie feministycznego poglądu wymierzonego przeciw mężczyznom, który uważam za wysoce szkodliwy dla wszystkich ludzi bez względu na płeć.   Pozytywnym celem do którego należy dążyć jest to co wyraził Paweł z Tarsu w Ga 3,28.   "Nie ma już znaczenia, czy ktoś jest Żydem, czy Grekiem, niewolnikiem czy wolnym, mężczyzną czy kobietą — wszyscy jesteście jednością w Jezusie Chrystusie."   Ja właśnie mam takie podejście... budowanie mostów, a nie wznoszenie barier.
    • W szeptach poranka, gdy rosa się śmieje, Twój obraz w mej myśli cicho się grzeje. Jak nuty na wietrze, jak światło przez liście, Tak miłość do ciebie tka się w zawiłe nici. Twe oczy — dwa światy, co nocą migoczą, Gdy patrzysz, to cisza staje się proroczą. Nie trzeba nam słów, gdy serca się znają, W ich biciu symfonie miłości powstają. Dotyk twój — jak piórko, co niebo przenika, Czułością oplata, do duszy przemyka. A śmiech twój — jak strumień, co w górach się rodzi, W nim każda tęsknota natychmiast odchodzi. Chciałabym cię w snach nieść przez bezkresne łąki, Gdzie czas się zatrzyma, a dni będą dźwięki. Gdzie tylko ty, ja i bezkresne trawy — I światło, co z serca wybucha, łaskawy. Bo miłość to taniec w bezruchu, w ciszy, Gdy serce drugiego serca rytm usłyszy. To nie jest po prostu „kocham” bez tchu — To dom, to powroty, to życie bez snu. Więc jeśli przeczytasz te wersy ukradkiem, Wiedz, że są dla ciebie — z serca, bez przypadkiem. Bo w każdej literze jest echo mego tchu: Kocham cię teraz. I zawsze. I znów.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...