Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Z serii gimnastycy cz 1

Tali Maciej

Przez Tali Maciej
w Limeryki

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

e-m-e-m

e-m-e-m

Opublikowano
Opublikowano

Agata, jak wiemy, wysoka czy niska
każda w siłowni sztangę wyciska.
Znamy ich tyle, widzimy co dnia
a jedna to sopel, a druga pochodnia.
Lecz z wielką odwagą podnoszą ciężary
mówiąc z przekąsem: " I jak tam, stary ?
Czy żyjesz jeszcze, czy nie masz dość ? "
Więc strach nas ogarnia, albo złość.
I uciec chcemy od nich co sił
albo powrócić na ich łono.
Bo kto na rękach będzie nosił
i jeszcze płacił za to słono.
Gotował, sprzątał oraz prał
a po robocie sztangi rwał.
Bo choć to słaba - rzekłbyś - płeć
taką Agatkę warto mieć.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Toyer
      Pamiątka

      Przez Toyer · Opublikowano

      Przyjdzie czas na śmierć tak jak był na życie ona zabierze mnie nic nie zabiorę ziemi zostawię parę łez bezpańskich oczu pamiątkę Żaden ślad stopy nigdy nie powstanie miejsca gdzie byłem nawet nie zapłaczą ziemi zostawię zeszyt krótkich wspomnień kroków pamiątkę Już nie przytulę ale będę blisko ręce zmęczone noszeniem istnienia ziemi zostawią wszechobecną bliskość dłoni pamiątkę Nic nie zabiorę niewiele zostawię uczucia ludzi co żyć będą dalej wiersze pisane na znak tego życia myśli pamiątkę
    • huzarc
      Bliskość lasu…

      Przez huzarc · Opublikowano

      @KOBIETA To jest wiersz zmysłowy, oniryczny, oparty na bardzo delikatnych detalach. Jego siła tkwi w zmysłowej kondensacji, rysując kontury, które można głęboko wypełnić znaczeniami.  
    • huzarc
      Nic

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Migrena To utwór, który z niezwykłym talentem operuje projekcjami metafizycznymi. Tym samym pragnie dotknąć granicy języka i milczenia, świadomie jednak stwierdzając , iż posiadany aparat pojęć czyni to niewiarygodnym. Tkwi w tym wniosku rodzaj ontologicznej rozpaczy, poczucie łamliwości pojęć w starciu z potrzebą ich wyrażania. Pozostaje wsłuchanie się w pustkę, słowa służą filtrowania szumu z jej powierzchni.    
    • KOBIETA
      Portret kochanki

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      @huzarc   Genialny wiersz ! :) zapada głęboko…szumiąc :) we krwi!   
    • huzarc
      Ojciec

      Przez huzarc · Opublikowano

      Ojciec. Kopał kamienie w drodze do szkoły, trwała elektryfikacja wsi.   Pyskaty, ale praca w polu i silne ręce poskramiały górność myśli.   Człowiek lądował na księżycu, a grusza w ogrodzie wciąż rodziła owoce, nakrapiane wspomnieniem wojny.   Rekrut.   Potem ciężki plon od rana po zmierzch. Tam, gdzie dziś mruczą holenderskie kombajny.   Przerwana dekada. Brakło już oddechu dla ciągłych oklasków.   W końcu ja. I miasto. W nim dom z niczego wydobyty. Walka o cement, Jak synonim awansu    Układał szyny tam, gdzie teraz zarosła trawa. Pokolenie niepotrzebnych.   Wreszcie wycug u Niemca. Dobrowolny, choć z protekcji, przy maszynie.    Taki jest w końcu postęp.   Dziadek miał gorzej. On miał przymusowy, jako inwentarz domowy.   Ojciec kończy siedemdziesiąt lat.   A ja? Kim mądrzy Europejczycy mogłem zostać z taką metryką?  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...