Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Gdzie się kurwa pchasz jak cię nie chcą?


Rekomendowane odpowiedzi

1) nie da sie zmieniac tutaj tytułów a cie jest niepopawnie, niepotrzebnie zmieniac to bo brzmi niekoniecznie.
2) wkurza mnie że nigdy mnie nie opieprzasz za nic ;]. mam błedne poczucie że jest dobrze, postaraj sie, zbiczuj i sponieiwraj ;P, wiesz jak mi tego brakuje, tymbardziej że twój mikroskop elektronowy zajmuje zamiast mnie twój cenny czas.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

ok, więc jeśli tak bardzo chcesz biczowania, tooo..
ja osobiście zmieniłabym troche pierwszą strofe

np.:

pomówmy razem o dużych miastach
pełnych masy papierowej
która przygrywa nam smutno
do wielu nieudanych prób poznania się


ale to już jest takie mocne czepialstwo, a tego nie lubimy przecież ;p

mój czas jest bezcenny
ale porozdzielany na niewiadomo ile różnych biegunów
i niestety w niektórych chwilach zapominam które są priorytetowe
ale to sie szybko zmieni, wybacz


;*

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

dobre pytanie. bronie sie chyba przedewszystkim przed ludźmi, przed tym jacy są podli, jakie są z nich ślepe i głuche gnidy. bronie sie przed własnymi reakcjami, bronie sie przed całym światem zewnętrznym. marny ze mnie człowiek, nie nadaje sie do życia w społeczeństwie, w ogóle do życia z ludźmi; ale mniejsza, daruje sobie bazsensowne użalanie sie nad sobą przed obliczem forumowiczów. pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Leszczym bardzo mi miło :) Dziękuję za słówko pod tekstem !
    • Nie pytaj o dzieci nieżywe, Płomieniem złocistym oblane, O włosy w rój iskier zmienione I krzyki dotkliwe jak rany.   Nie pytaj o usta spękane I wiatrem kąsane palącym, O płaszczyk wełniany rozdarty, Brutalnie wyrwane warkocze.   Nie pytaj o oddech bolesny Z goryczy zgęstniałej i dymu, Czy była dziewczynka – wesoła, Czy chłopak -  posłusznym był synem.   Nie pytaj, czy tyle lat mieli Co mała Alicja lub Johnny, Kto ile zostawił na świecie Niespełnień  różowo  - zielonych.   I będzie też troska daremna O życia w obłoki porwane, Jak owce wełniste zwycięstwu Na stosie w ofierze składane.     Nie mogłeś uczynić niczego. Rozkazy - to sprawa najświętsza I milkną łzy drobne litości, Gdy łoskot się niesie oręża.   Twe ręce tak wprawne i pewne Otwarły dla wielu śmiertelność. Na ziemi  stos gruzów pozostał, A w chmurach odwaga i wierność.   Dłoń twoja w tej sądu godzinie (Gdzie wina – tam zemsta i chwała) Swym gestem stanowczym i twardym Budowle złociście  odziała.   Wśród nocy ze zgrozy uszytej Złączyły się z hukiem westchnienia I pałac swe chwile ostatnie Z umarłym szpitalem podzielił.   Tak zdarzyć musiało się przecież (To prawo uznane od wieków) Dziejopis się świata nie troszczy O serce i oddech człowieka.   I nie ma tu miejsca na słowa, Mądrości, formuły, teorie. Zwycięzcy od wieków żelazem I ogniem  pisali historię.   Dlatego nie pytaj już więcej. Pytania rzucone nie w porę Wpaść muszą – w bez – znaczeń otchłanie, Jak kamień – w  błękity jeziora.   I żalu trzy płatki spóźnione O zmroku dziś będą daremne, Jak zniczy mrugnięcia nieśmiałe, Te – które roztopią się w ciemność.   Historia raz bywa dramatem, Raz farsą, nowelą, komedią, Ognistym zaś piórem pisana, Ponurą się staje  tragedią.
    • @Marek.zak1   Dokładnie tak. Demokracja i tłumu racja tłum wciąż głupi - wszystko kupi   Pozdr.
    • deptakiem  płynie tłum niczym strumień górski różnorodność ludzkich stworzeń  spragnionych bliskości NATURY  a ONA   ONA patrzy z wysokości szczytów  bez cienia pychy zaprasza do siebie  jak przyjaciół  licznie zawitali do świątyni gór  uśmiechy na twarzy radość w sercach  trudno było wyrwać się z domu  na niebie woal błękitu  ozlocony słońcem  idą krokiem zdobywców  każdemu będzie dane  spotkać się z górami oko w oko  są wielcy  podnieśli się z foteli  9.2024 andrew Może i Ty, wystarczy weekend 
    • @FaLcorN Dziękuję, może zajrzę kiedyś, choć książek mam już dużą kolejkę... Również pozdrawiam i życzę zupełnie tego samego :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...