opętanie

[myszka]

Widzę spadającą z drzewa głowę...
Są ich tysiące – bure,
pomarszczone twarze –
oczy ich zamknięte
a spod powiek sączy się łza...
Nagle otwierają oczy i
z błyskiem w oku
rozwierają czeluść gardzieli
na infernalnych
kręgach
podniebienia
zasiane kły potępienia
przysuwają się
coraz bliżej
szyi
mojej
by
zbroczyć
krwią
ostatnią
siedzibę
myśli
– MÓZG

[Kai_Fist]

coraz bliżej
szyi
mojej
by
te 'mojej' można wyrzucić,
wiersze bez zaimków są 'lepsiejsze' ;)

i słowo:
'Nagle' bardziej mi pasuje do prozy niż do poezji.
tak jakoś...

czemu mózg z wielkich liter?

i forma...
takie zwężenie na końcu nie za bardzo mi się podoba...

no, ale namarudziłem...
ale to raczej takie malutkie uwagi :)

Trzymaj się i pisz dalej :)

Pozdrawiam,
Kai Fist

[natalia]

a poza tym co już namarudził mój e-narzeczony to dość interesujacy ten wiersz,w sumie początek mi się najbardziej podoba :)

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

[myszka]

mózg...kłębowisko myśli, czasem białych, czasem czarnych...szarych...
myśli rodzą się przez pączkowanie i rosną... rosną.
Czasami chciałoby się wyrzucić ten mózg...ten ciężki worek, który tak trudno jest nosić...:)
dziękuję za wszystkie 'za i przeciw' :)
serdecznie pozdrawiam.

[Kai_Fist]

o tak, mózg to czasem potrafi ;)

[Gość Ewa_Pawłowska]

nie pisz taką formą;]