Rozmowa z zarośniętymi kamieniami o samotności

[Vanaheim]

rozczesuję myśli
jak poszarzałe struny

stroma ścieżka
parę śmieci pod górę
deszcz rozgrzebywał utarte liście

szyba drżała
splatając wykrzywione bramy i rozpalone tablice
w kilka nadpotrzebowych pytań

poczerwieniała kamienna poręcz
patrzyła na zamglone domy
powinny głośniej tupać
wywijać rękami
przedrzeźniać się
nie wierzę w przenośne znaczenie śmierci

[Samo zło]

a ja wierzę.
śmierć jest pojęciem względnym
i to nie ona o wszystkim decyduje, a układ odniesienia.
co do wierszyka - widać, że to nie jest pierwszy etap,
ale do drugiego jeszcze daleko. myśli nieuczesane,
rozpalone tablice... to już było, to już się przejadło.
utarte liście? utarte na pył? to jest jakaś przenośnia w związku
z ową śmiercią?