Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zagubił się raz wśród kłosów słowa
Synonim upadłej strukturalności,
Słomiany człowiek na polu chwały,
Pewien swej marnej doskonałości!

I myśl wpłynęła z wiatrem niesiona,
Kłosy wzburzając ziarno rozsiała.
Jak rąk tysiące majestat chwalące,
One chwaliły w ten czas swego pana!

I stał tam tak dumnie - Książe odrodzenia,
Bezpłciowa forma wyzbyta wartości.
Zanurzony w prawdach swego istnienia,
Jak gwiazda jedyna na niebie wolności.

Lecz zgładzić jest łatwo potęgę czystości!
Bo jedno ziarno, co w tysiąc się zmieni,
Wrzucone przypadkiem i tak, bez znaczenia,
Słomiane wartości w garść piasku przemieni!

Opublikowano

Bardzo dobrze sie czyta i o ile wyłapałem główna mys, o tyle wiersz mi sie podoba. Moim zdaniem mozna go odczytac na kilka sposobów, ale jak głosze od zawsze:"piekno poezji to jej niejednoznacznosc i mozliwos intermpretacji w rózny sposób". Tak wiec niech kazdy sam ocenia.

Opublikowano

Mnie się bardzo podobało, powiem więcej nawet bardzo bardzo mi się podobało. Mój mentor z humanizmu powtarza że "z czytaniem wiersza jest jak z sprówaniem swetra, jeśli znajdziesz odpowiednią nitkę to wszystko pójdzie gładko". Przedmówca wspomniał o niejednoznaczności poezji... to chyba jest w niej najpiękniejsze, mówi o tylu rzeczach opowiadając jedną, oby tak dalej...



[sub]Tekst był edytowany przez Jerzy_Płonka dnia 21-10-2003 16:46.[/sub]

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...