Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

. chcę czytać świt jak wiosenne haiku
lecz brakuje mu barw
szczerość jak na starej fotografii
przestaniecie szeptać?

chcę w końcu posmakować miłości
mam siedemnaście lat to wiek
daj mi kosmicznego pyłu
nie stać mnie nawet na gram

chcę snu bez białego księcia
ale wciąż budzi mnie ten
w szufladzie zostało na jeszcze jeden błysk
już jestem szczęśliwy
ciągnij mnie

Opublikowano

witaj Arku

to jest chyba jeden z niewielu Twoich wierszy które do mnie nie przemiawiają, choć ogromne plusisko za te wersy:
"chcę czytać świt jak wiosenne haiku
lecz brakuje mu barw
szczerość jak na starej fotografii
przestaniecie szeptać?"

pozdrawiam serdecznie:*

Opublikowano

mam wrażenie Twojego dużego sentymentu do tego wiersza, pisałeś go chyba na gorąco po incydencie i nie wiem czy podszedłeś do niego z odpowiednim dystansem. pierwsza strofa jest zdecydowanie najlepsza. owiewa tajemnicą, wprowadza zamknięty klimat. druga i trzecia wszystko ropzwiewa, są powiedziane - wprost; nie wiem czy to dobrze czy źle, nie chcę oceniać tego co wtedy czułeś. wydaje mi się, że tam gdzie jest dosłownie powinno być poetycko.

pozdr.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...