Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

[wyrzucona z łóżka]

Regina Misztela
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Regina Misztela

Regina Misztela

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

bo nie jest łatwo z rana wstawać prawą nogą
wyczuć odpowiedni moment i zaatakować
podłoże tak jak to robimy zaraz po kolacji

nawet nie wiem czy i lewą dałabym radę
dojść po bułki do sklepu
rano tak strasznie boli głowa
znowu spaliśmy na jednej poduszce
nienawidzę jak zabierasz ostatnie co moje

ale później zrobiłabym wszystko żeby
zapisać miejsce gdzie razem zdawaliśmy
najcięższy egzamin dojrzałości
a później oddałabym się ostatniemu
żebyś miał czas uzbierać odpowiednią ilość
ze mną było lepiej
ostatni raz zrzucam cię z łóżka

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
  • 1 miesiąc temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Groschek
      widzi misiu

      Przez Groschek · Opublikowano

      naturalnie - bez okrzyku rozpinając guzik z bluzki nie podchodzę lali blisko aby dotknąć, ino musnąć niewidzialne kładę dłonie na zakrętach jej wykrętów tudzież czekam oburzenia tylko broniony ciemnością czy odrzucasz listki moje jak przed zimą jarzębina? żeby stanąć w pełni gołej na zakręcie jak nie ustąp! woła serce ciało nosząc rytmem jego odliczania; kiedy jestem.. i ty jesteś gdy cię nie ma i ja niknę
    • Ajar41
      Rymowanka jesienna

      Przez Ajar41 · Opublikowano

      Lilaróż zimowitów na grządce, pokoszone, schną trawy na łące, pajęczyny posrebrzone rosą, o poranku koniec lata głoszą, coraz chłodniej, a niebo bez chmurki, po leszczynach grasują wiewiórki, zmilkły ptaki i owady w trawie, głośne tylko na bagnach żurawie i przymrozek kwiat zwarzył w ogródku, radość blaknie, bliżej nam do smutku, chociaż ciału nagości wciąż chce się, zapomnijmy; już wrzesień, już jesień.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • hauser
      zmienne

      Przez hauser · Opublikowano

      W tych zmiennych, chwiejnych momentach na rozdrożu, na krawędzi, na ostrzu noża trzymam się rzeczy stałych. Pewnych.  Stałych.  Niezmiennych.  Tego, że słońce na pewno wstanie i na pewno zaśnie.  Że będzie pogoda. Jakaś. Obojętnie jaka - bo pogoda zawsze jest jakaś, a element niespodzianki zawsze istnieje. Tego że umrę.  Że niezależnie od tego jak się czuje - gołębie będą fruwać i zebrać o żarcie a dzieci w upale będą biegać po fontannie i denerwować swoje matki odrywajac je od komórek okrzykiem 'mamo, zobacz'   I tym, że ludzie przychodzą i odchodzą. Jedni zostawiają ślad, innych zapominam - nawet nie zauważam - jak ludzi w centrum handlowym czy bezdomnych na dworcach czy ulicach   To wszystko uświadamia mi, jak mały, nic nie znaczący jestem w skali makro.  I jak ważny jestem w skali mikro.    I to wszystko - paradoksalnie - pomaga mi być. W tych zmiennych, chwiejnych, niepewnych chwilach na rozdrożu. 
    • Waldemar_Talar_Talar
      Płacz miłości

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      W domu nad rozlewiskiem ktoś cichą na gitarze melodię gra Melodię ktorej lubi się kłaniać las trzcinowy i królewski ptak W domu nad rozlewiskiem słychać płacz miłości której cząstkę wchłonęła jego toń i mgła
    • Waldemar_Talar_Talar
      To nic że na ulicach widać zapomnienie

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      @Łucja Maksymilian - @Poezja to życie - dzięki -

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...