Gdy księżyc stoi wysoko...

[Piotr Śnieg]

Gdy księżyc stoi wysoko
nad ogrodami winnymi
smukłe dziewczyny
wyciskają moszcz
do wielkich glinianych bukłaków
czarne długie włosy
opadają im na ramiona
a ich perlisty śmiech
niesie się daleko po ogrodach
w noc

Gdy słońce stoi wysoko
nad ogrodami winnymi
mężczyźni o twarzach zmęczonych
schwytanych w siatkę zmarszczek
upijają się młodym winem
a ich bełkotliwy śmiech
zastyga im w gardłach

[Tali Maciej]

zmień "moszcz" literówka
i jakoś mi zgrzyta "mężczyźni o twarzach zmęczonych schwytanych w siatkę zmarszczek" wiem co chciałeś przez to powiedzieć ale jakoś nie pasuje mi to do pijanych męrzczyzn
ja bym ich twarze porównał do czerwieni buraków czy może soku z winogron.
sam wiersz nawet może być choć jak się czyta pierwszą strofę i przeskakuje się na pierwszą frazę drugiej strofy to wiadomo jaka będzie puenta, ale ogólnie jestem na tak chyba przez te "perliste uśmiechy"
nisko się kłaniaiam i pozdrawiam

[Lady_Supay]

Utwór nie bardzo mi się podoba, ale coś w nim jest. Nie zgadzam się Maciejem w kwestii mężczyzn - tak jest dobrze. Buraki byłyby zbyt banalne, sok z winogron zbyt oczywisty, a zmarszczki są jak najbardziej na miejscu (praca, wino i słońce). A'propos II strofy - wynika z niej, że ci mężczyźni nie robią nic innego prócz picia. Kto zatem pracuje w winnicy, skoro dziewczyny tylko wyciskają sok? Może dołożyć panom trochę roboty, aby utwór nabrał wyrazu? Teraz jest beznamiętnie i bezrefleksyjnie.
Może do pracy?
Serdecznie