Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

jak dla mnie to odrobinkę zbyt pesymistycznie, jak na taki dzionek, co prawda nie jest to jakiś szczególnie optymistyczny dzień aleeeee mimo wszystko. podoba mi siem ostatni wers. oczywiście bardzo bardzo, co prawda widziałam ten wiersz w twoich oczach już jakiś czas temu, ale miejsza, tłumacze tylko skąd go znam. to bardzo miłe z twojej strony, jeszcze nie doszłam do tego co jest takie miłe aleeeeeee, coś z pewnością jest. bardzo zjebannie pozdro 8576, a dla kota 3954154. baaaj

Opublikowano

troszkę zbyt prozowane jak na moje poetyckie wyobrażenia. i za mało liryczne. ale to tylko subiektywne zdanie; do treści również można by się przyczepić - ogólnie przypomina coś na wzór rozprawę filozoficznej - nie wiem dlaczego, takie mam wrażenie.
niezbyt plusowo, niestety

pozdrawiam
kal.

Opublikowano

kall - masz prawo do swojego zdania ;),
rozprawy filozoficznej to bynajmniej nie miało przypominać i jak dla mnie nie przypomina, ale może się myle,
moim zamierzeniem nie było także przesycanie tego metaforami

w każdym razie dziękuje za komentarz i poświęcony czas

dr palce ;) - wiem, że widziałaś. dzien nie szczególnie optymistyczny, bo to niedziela, ale mimo wszystko na pewno dobry :)) kot ci dziękuje ziewaniem i oblizywaniem, a ja wiesz czym :> pozdro

Opublikowano

czekam na nastepne bo dobrze mi sie czyta twe wklady na tym forum .
zostawiam plusa ze lza .

no i w codziennosci pozdrawiam...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena Twój tekst z brutalną szczerością i niezwykłą wrażliwością dotyka tematu niewidzialnych ran, jakie wojna pozostawia w człowieku. Już pierwsze zdanie – "Nie wrócił. Tylko jego ciało przyleciało samolotem" – kwintesencja doświadczenia wielu weteranów. Ciało jest obecne, ale człowiek, którym był, zginął gdzieś na polu walki. Ta myśl przewija się przez cały utwór. Obrazy, które fizycznie wręcz pozwalają poczuć stan bohatera. Scena mycia rąk jest absolutnie wstrząsająca - to obraz traumy i winy, której nie da się zmyć, bo nie jest na skórze, lecz "pod sercem". "Wewnętrzny, nierozbrojony ładunek" - to genialne podsumowanie stanu ciągłego napięcia, zagrożenia i poczucia bycia niebezpiecznym dla innych. Strach przed bliskością, by "nie przebić skóry". A "Cisza jako krzyk bez ust" - to jak PTSD – niemożności wyrażenia horroru, który nosi się w sobie. Znajoma moich rodziców przeszła koszmar PTSD u swojego męża, który wrócił z Iraku. On też nie wrócił. Wojna niszczy duszę, spokój człowieka. Ekran komputera jest idealnym symbolem bariery, której nie da się przekroczyć. On na nią patrzy "jak na cudowne światło, które nigdy nie dotrze do dna jego nocy" - zdanie pełne piękna i rozpaczy. Twój wiersz buduje empatię znacznie skuteczniej niż setki reportaży. Zmusza do myślenia o cenie, jaką płacą ci, których wysyła się na wojnę, a potem oczekuje się, że po prostu "wrócą". Niezwykły tekst, bardzo potrzebny, a zarazem piękny. Pozdrawiam. 
    • @huzarcFajny Twój wiersz, inspirujący. :)   "Gdy otwieram słownik To najczęściej robię A - psik" Pomyślał czytelnik Kichając na kurz wieków   "To most między nami" - Pomyślał słownik "Między moją mądrością A twoim kichnięciem Więc spotykamy się W pół drogi, Bo słowa to ... Pyłek unoszący się Między kartkami"
    • @tie-break A ja odebrałam Twój tekst inaczej. Pierwsza strofa jest świetna – "umyślnie było takie" brzmi jak oskarżenie rzucone w stronę rzeczywistości, jakby lato celowo nas wykluczało. "Chaszcze ani razu nie zagadały po ludzku" – piękny obraz przepaści między nami a światem natury, który nie chce (albo nie może) nam nic wyjaśnić. A my szarpiemy w desperacji aby jakiś sens wydobyć siłą, ale jesteśmy zamknięci w swoim języku, który nie sięga przyrody. Jest bardzo refleksyjny. Super!
    • chyba za dużo widzę w tym wierszu miłości, a mniej wojny... Ostatnio spodobało mi się słowo "doszczętnie" - tak piszesz według mnie. Pięknie.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...