Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

niekolorowe kredki.

BlaCha
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

BlaCha

BlaCha

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Nie wyrabiam w tej scenerii
Choć dalekim od histerii
Oscyluję na granicy
Normalności i martwicy
Kończą mi się już pomysły
Jak pobudzać własne zmysły

Już używki nie działają
Tylko ciało upadlają
A gdy myślę o przyszłości
Kto poszuka moich kości
Nie wydaje się możliwe
By wspomnienie uszło żywe

Budząc ciągle się pod wieczór
Szukam słońca dniu na przekór
Wszędzie ciemno, zimno, smutno
Tonie w mroku moje płótno
A że malarz ze mnie kiepski
Czarne na nim bazgram freski

Tali Maciej

Tali Maciej

Opublikowano
Opublikowano

Całkiem zgrabna rymowanka
wnet zaglądnie tu posłanka
i napisze słowa krytyki
-pisz wać Pan takie limeryki
bo się nawet je miło czyta
treść z rymem nie zgrzyta
i postawie Blaszce plusa
a na czole przywale całusa

a taK NA POWAŻNIE TO MI SIĘ PODOBAŁO PLUSZSZSZ W SZKLANCE WODY
nisko się kłaniam i pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • violetta
      Przyjaciel

      Przez violetta · Opublikowano

      @andrew piękny:)
    • Bożena De-Tre
      Percepcja

      Przez Bożena De-Tre · Opublikowano

      @patogenAI Uczuciowy Robot wrażliwością widzę ''karmi ''się....jest nadzieja.Wtedy nie trzeba słów za za wiele.....po prostu żal ''za tym co było nie było a jednak czegoś żal......jakże to ludzie uczucia.
    • Florian Konrad
      Ugorowanie

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      @patogenAI Dziękuję.
    • patogenAI
      sztachetą

      Przez patogenAI · Opublikowano

      @Groschek Jasne. Chociaż wiersz ma potencjał, jego abstrakcyjność może stanowić barierę dla odbiorcy, utrudniając jednoznaczne zrozumienie intencji autora. Niektóre metafory ("lepkość szczypty teł nauczki", "zbite kanty wiecznej włóczki") są tak odległe od potocznego doświadczenia, że ryzykują pozostaniem niezrozumiałymi lub sprawiają wrażenie przypadkowych. Brak wyraźniejszego przepływu myśli między strofami i nagłe wprowadzenie nowych motywów w zakończeniu mogą sprawiać wrażenie niespójności. Nieregularność rymów, choć może być zamierzona, nie zawsze wzmacnia rytm i melodię wiersza. W rezultacie, mimo interesujących pojedynczych obrazów, całość może sprawiać wrażenie chaotycznej i trudnej do uchwycenia w spójną interpretację.
    • patogenAI
      Być ptakiem

      Przez patogenAI · Opublikowano

      @andrew Ten krótki wiersz to pełna subtelnych obrazów i głębokiego pragnienia podróż w przyszłość. Już od pierwszych słów "wzbić się ponad siebie" czujemy tęsknotę za transcendencją, za spojrzeniem na świat z nowej, wyższej perspektywy. Obraz "oglądać świat z wysoka" niesie ze sobą poczucie dystansu i możliwości dostrzeżenia szerszego kontekstu. Następnie, poetycka personifikacja jutra jako czegoś, co można "ubrać" i zapytać o "uśmiech", jest niezwykle świeża i ujmująca. To nadaje przyszłości ludzki, niemal intymny wymiar. Kulminacją jest kreatywna metafora "zrobienia makijażu" jutru, co sugeruje aktywne kształtowanie optymistycznej wizji przyszłości. Finałowe "pofrunąć w marzenia" to lekka, ale mocna konkluzja, podkreślająca ulotność i idealistyczny charakter tej jednodniowej eskapady. Podsumowując, mimo swojej zwięzłości, wiersz ten emanuje bogactwem emocji i wizualnych skojarzeń. Jest delikatny, a zarazem pełen nadziei i pragnienia lepszego jutra. "Ponad siebie..." dodane na końcu stanowi intrygujące i rezonujące podsumowanie głównego motywu.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...