Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Studenckie wyprawy w nieznane ;-)


Student z biletem w dłoni
Na peronie duma
Ile na niebie koni
Czai się w szarych chmurach

Zjadł trzy lody z patyka
Nogę za oparcie założył
Przed urodą świata się ukorzył
Chwila mu szybciej umyka

W strunę niedbale uderzył
zatrzymał się tłum w zachwycie
małolat wzrokiem go zmierzył
taki student to dopiero ma życie

Pozbierał młodzieniec plecaki
Zmiął w kieszeni bilet sprzed laty
A że miły i uprzejmy jest taki
Innym pozwoli pozwiedzać obce światy

Opublikowano

hehe. fenomenalnie to wyraziłaś. :-) Ale taka jest niestety prawda. Dziś zresztą byłem świadkiem, jak poirytowany doktor Waszczak, krzyczał: "debile nami rządzą! Ten Belka to Homo Erectus!"

A facet od angielskiego, niejaki mgr. Mucha:
"Spotyka się francuski minister gospodarki z polskim ministrem gospodarki najpierw we Francji.
Polak wchodzi do Ogrodu ministerjalnego:
- OOO, to u was tak płacą? Co za ogrody! co za rzeźby!
Francuz:
- Nie, coś ty. Pokażę ci coś.
Wychylają się przez okno.
Francuz :
- Widzisz autostradę?
Pol:
- yhy
Fran:
- Ile pasów?
Pol:
- 3.
Fran:
- A miało być 6!

Za jakiś czas Franzuc przyjeżdza do Polski, wchodzi do pałacu ministerjalnego.
Fran:
- OOO, to u was tak płacą? Co za obrazy! co za rzeźby! co za zdobienia!
Pol:
- coś ty. Coś ci pokaże.
Wychylają się przez okno:
Pol:
- Widzisz autostradę?
Franc:
- Nie.
Pol:
- A widzisz!" :-)

I jak tu ma być student szczęśliwy, jak tu nawet na autos. nie ma.:-)

s.m.

Opublikowano

AAa. i oczywiście trzeba łamać stereotypy. tak, tak...
koniecznie.

Ten chłopczyk, to dla mnie nowe pokolenie, które jest karmione stereotypami. a szkoda, szkoda.

...wiersz mi się podoba:)

s.m.
[sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 16-10-2003 15:30.[/sub]

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





Magdo. Kapitalnie..kapitalnieee:)))))))))))0

Seweryno..jak jeszcze raz usłyszę coś o reliktach i tenteges...
to normalnie przestaniemy ze sobą chodzić!!!!!!!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



my to z Sewryną wszędzie dojrzymy..ten...no..wiesz..co..

w Twoim wierszu aż kipi poniekąd!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Przeczytaj go starannie Magdaleno C!:) No sama popatrz:

"Zjadł trzy lody z patyka
Nogę za oparcie założył " ..to po primo

"W strunę niedbale uderzył"..to po drugie primo

"Ile na niebie koni "..a to juz w ogóle po trzecie primo...

itede...erotyk jak nie wiem:))
ściskam!







[sub]Tekst był edytowany przez Dotyk dnia 17-10-2003 22:10.[/sub]
Opublikowano

No tak, masz rację....jej, że ja dopiero teraz to zauważyłam :-0
Nie no to przepraszam!!! JA nie chciałam gorszyć, czy sprowadzać myśłi na złe drogi.....Tylko jaki tu teraz tytuł dać :-) ....Erotyczne wyprawy studenta w nieznane :-0 !!!!!!!!!!
Teraz to dopiero erotyk ;-)


Dziuńka

Peace

Opublikowano

Bardzo ladny wierszyk..No i bardzo na temat:)a poza tym jest rymowany jak niewiele z twoich wierszy.., a tym erotykiem to dziewczyny maja racje
[sub]Tekst był edytowany przez Dorma dnia 18-10-2003 18:29.[/sub]

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Karolina rozglądała się po obszernym pomieszczeniu zastawionym ciężkimi, dębowymi regałami pełnymi woluminów. Wszystkie księgi były oprawione w skórę i wyglądały jakby zostały żywcem przeniesione z zamku angielskiego lorda epoki wiktoriańskiej. Niektóre starodruki były zabezpieczone i znajdowały się na kilku regałach za szkłem. Studentka była oszołomiona tym bogatym i cennym księgozbiorem. „Muszę wreszcie zobaczyć moje materiały”, pomyślała. Usiadła przy dębowym stole usytuowanym po środku biblioteki. Leżały na nim przedwojenne egzemplarze czasopisma „Głos Ewangelii”, wydawanego przez Mazurów w języku polskim. Ucieszyła się, bo wiedziała, że jeszcze o tych gazetach nikt w Polsce nie pisał. Brała każdy egzemplarz delikatnie do ręki i sporządzała notatki z ich zawartości. W pewnym momencie do pomieszczenia wszedł pastor Kocki. Był mężczyzną dawno już po pięćdziesiątce, średniego wzrostu, o lśniących, brązowych oczach i łagodnej twarzy. Serdecznie przywitał się i zapytał, czy Karolina czegoś jeszcze nie potrzebuje. Usiadł przy stole. Dziewczyna podziękowała, chciała pochwalić zasoby biblioteczne, ale wówczas jej wzrok padł na portret młodego mężczyzny. Wcześniej obrazu nie zauważyła. Rama była przewiązana czarną wstążką. Spojrzała na gospodarza. Pastor zobaczył jej pytające oczy. - To mój syn, Henryk. Zginął rok temu w wypadku samochodowym, w drodze na obronę swojej pracy doktorskiej - wyjaśnił spokojnie. - O mój Boże, dlaczego?! - wyrwało się Karolinie. - Proszę nie mieszać w to Boga. To nie była jego decyzja. To pewien człowiek, mieszkający zresztą dwie ulice dalej, dokonał złego wyboru. Po alkoholu wsiadł do samochodu - powiedział smutno.
    • @UtratabezStraty Z dużym zainteresowaniem przeczytałam Twoje opowiadanie i pojawiło się mnóstwo pytań. Wizja przyszłości naszego państwa czyli postępujący autarkizm, porzucenie zglobalizowanego kapitalizmu, obraz niemalże apokaliptyczny może nie przeraża, ale niesie pewną refleksję. Natomiast sfera relacji między małżonkami i sfera psychologiczna nie przekonuje mnie. Czy zmieniający się system, warunki życia zmieniają uczucia, relacje? Marek chce wychowywać żonę i zapewnia, że "nie w stylu naszego małżeństwa, żeby dbać o siebie nawzajem". No tak, przecież są małżeństwa, które łączą różne sprawy, tylko nie tzw, miłość. Beztroska obu małżonków, gdy Agnieszka jest w więzieniu, wrażenie, że jej się tam podoba,nie rozpacza też mąż - jakoś do mnie nie trafia. No i drobny wniosek, komfort życia w więzieniu jest o wiele większy niż w klasztorze (obecnie się zgadza), ale w tej wizji już tak nie jest. :)
    • @Annna2Cudny tekst - subtelny i melancholijny, przypomina epitafium, wyzwala ukojenie, zadumę i próbę pogodzenia się z odejściemwspaniałej artystki.  Piekne metafory: "Strąciłaś noc, sięgnęłaś gwiazd" . I jeszcze ta muzyka! Aż brak mi słów. 
    • @GosławaWiersz - obraz, przemawia spokojem i zostawia ... niepokój. Jest to coś, co porusza. Gdy mgła "penetruje okoliczne rowy" ktoś mi bliski bierze aparat foto. i "wyrusza na żer" . Wiersz piękny!
    • @andrewCzas rozdaje karty, jak chce. A my gramy na ślepo, a życie wciąż czeka na nasz ruch. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...