Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ciechanów – pamięcią borów kruszony

Messalin_Nagietka
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Messalin_Nagietka

Messalin_Nagietka

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

jest takie miejsce, gdzieś za mostem, w polu,
rzeka tam grudzie gąbczastym podłożem,
nabywcą resztek pradawnego boru,
którym przegniły, głazem kryty, korzeń,
po części życiu i śmierci, wśród trzewi,
wspomnieniem niegdyś zamieszkałych Drzewic,

ech, człowiek wtedy jakby z innej gliny,
bał się z siekierą do lasu wstępować,
zaraz by drzewa go hen pogoniły,
gdzie wiatr chmurzyska dobiera jak słowa
i strojnym wiewem powraca w czupryny
tyk rosłych brzegiem pobliskiej Łydyni,

lecz dnia któregoś, chyba obcy drwale,
bo strach z nich ściekał jak żywica korą,
jęli pokotem konar za konarem,
aż po korzenie, takąż im zadziorą
jeden się ostał, bo nocka go cieniem
okryła, oni, znaczyli kamieniem,

miało tu zboże łanami kiełkować,
krój okolicy – bochna powszedniego,
lecz przesiąknięta, lasu tęskna, mada,
jeno traw kepy wydała, dlatego
nikt więcej siewem nie obrzucał ziemi,
prócz gwiazd, którymi miotał w pole księżyc

i mgieł rozpasłych poranne lotności,
od czasu, kiedy blachom hal fabrycznych
stały się zbędne, tempem współczesności,
padł w zapomnienie ich powab mistyczny
i tylko czasem, któraś z nich się kładzie
w co rusz, po skrawku, zdzieranym obszarze,

stań kiedyś z brzegu ulicy mleczarskiej,
gdzie most za rzeką w nieużytku więzi
dawnych poszumów przywalone garście,
w zieleni wplotłe wybrzmiewaniem świerszczy
i może dojrzysz przez traw wodny pazur
kruszone resztki korzenia i głazu.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Naram-sin
      ***

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Krótki, zastanawiający. Dużo w tym wierszu ukrytego niedosytu. Piękno, które powinno ukoić, nakarmić, wymyka się, jak te nienamalowane ptaki. To może być chociażby niedosyt twórczy. Istota rzeczy, którą chciałoby się utrwalić, jest poza zasięgiem, jest w innym folderze. Czeka na odkrycie, ale podmiot liryczny patrzy w innym kierunku. Tekst próbuje też zgłębić sam proces przetwarzania dziś zobaczonego na obraz poetycki i przez to jest, z pewnej perspektywy, autoteliczny.
    • Naram-sin
      Miasto.

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        rozwinął się   Na hip hopie znam się średnio. Mogę tylko pobieżnie ocenić, że tekst ma cechy charakterystyczne - używa  przejaskrawień, posługuje się karykaturą i elementami groteski, reprezentuje postawę buntu, zdecydowanie anty-mieszczańską. Podejmuje typowe tematy, np. blaski i cienie dorastania w mieście (świat blokowisk), próby ucieczki od nudy, marazmu, bylejakości, muzykę traktuje jak drogę do wolności. Mocne jest poczucie przynależności grupowej, nawiązanie do wspólnych doświadczeń. Uliczny język ma podkreślić odcięcie się od konserwatywnej rzeczywistości. Znaczy się, chyba jest dobrze. Ale jako boomer, to co ja tam wiem.
    • Naram-sin
      to tylko film

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Tylko film? To wcale nie brzmi uspokajająco. Wiele filmów potrafi siedzieć człowiekowi w głowie przez całe życie. Zostaje jakiś wstrząsający obraz, jakaś przeżyta emocja, jakiś trigger, który później w najmniej oczekiwanych momentach uruchamia rozmaite psycho-reakcje. Np.obejrzane w dzieciństwie filmy dla dorosłych albo horrory. W wierszu film można rozpatrywać niedosłownie (np. przenośnia życia), rzecz jasna, i wtedy jeszcze bardziej potęguje się to coś niepokojącego. Jest takie internetowe powiedzenie, że' tego się nie da od-zobaczyć.' Zjawiska, osoby,sytuacje wdrukowane w podświadomość są w stanie nękać bardzo długo. Ogród na końcu - to, bez wątpienia jest to - powrót do raju, gdy filmy (kolejne epizody życia) się skończą. Wtedy następuje także uwolnienie.
    • Kamil Olszówka
      Przerażone czekały na śmierć...

      Przez Kamil Olszówka · Opublikowano

      @Naram-sin Ty żądasz ode mnie skupienia się na warstwie fakograficznej, a do tej pory wszyscy krytykowali moje długie wiersze za brak metafor, parafraz, czy niedopowiedzeń... Ech... wszystkim nie dogodzi... Pozdrawiam!   @wierszyki Ale właśnie chodziło mi o to by ten tytuł przykuł wzrok jak największej liczby potencjalnych czytelników... Pozdrawiam!
    • Naram-sin
      Bzy

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Coś tu jest nie tak z rytmem. Brakuje średniówki, więc wiersz gubi swoją naturalną melodię. To jest zdecydowanie do poprawienia. Druga sprawa - przerzutnie są bardzo ciekawym środkiem poetyckim, który pozwala uzyskiwać bardzo ciekawe efekty, zaskakiwać czytelnika, tworzyć wieloznaczności. W tym wierszu jednak jest ich zbyt dużo, a w poezji wszystko musi być zrównoważone i nie należy przesadzać z ilością czegokolwiek. Sposób ujęcia tematu jest całkiem przyzwoity, wiersz ma klimat leciutko barokowy, albo stylizowany na taki. Dobrze sobie radzi, bo choć motyw bzu jest oklepany, to utwór skupia się na stworzeniu konceptu (na szczęście), nie brnie w infantylny sentymentalizm.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...