Powrót nad ranem, 4.23

[Tomasz Pietrzak]

Masz dość obcego miasta,
dniejesz w nim siedząc przy oknie.
W domu sprawy toczą się normalnie,
jak zwykle w sierpniu,
szarotówki zjadły kasztanowiec,
Ewa wciąż w szpitalu.

Późno: noc, a w zasadzie świt.
Budzę się - u mnie czwarta
u ciebie dwudziesta,
cały kontynent wskazówek
odmierza odległość do Road Island.
W dzbanku wystygła herbata,
wiatr nawiewa kurz z gruszy
przez lekko rozchyloną zasłonę.
Właśnie przeszła burza,
a ty wracasz do domu,
z podróży trzech lat,
setek rozmów i ryz papieru
wysłanego tam i gdzie indziej.

W jednej chwili, czas i obrazy
przestały mieć znaczenie -
na dole zazgrzytały drzwi
i cokolwiek podpowiada mi słuch
- to chyba nieprawda. Nie?
Mija dzień i obracamy się razem
- nie dowierzam nocy,
ty przez sen mówisz - jestem.
Ale walizki, są wciąż spakowane
i w butach zalega piasek.

[Czarna Perła]

jest druga w nocy..a ja nawet dotrwałam do konca wiersza..to znaczy że musiał mnie zaciekawić, bym wytrwałą do końca...nic nadzwyczajnego ale jest pomysł, historia...podoba się. pozdr. :)

[bogdan vendetis]

strasznie rwany, przez to nie wiem czy tu nic ciekawego nie ma, czy forma tego dostrzec nie pozwoliła
ale wygląda mi to na obrazek, obrazek zupełnie nieciekawy