miłość.

[Agata Pawlus]

gwiazdy patrzą w tym samym kierunku
ocieraja się o niebo
ono osiada na mojej skroni
jestem częścią porannej rosy

mam prawo do lukrowych okularów
i chłonnych dłoni
do bladych zabaw na bladym parkiecie

nie dorosnę na zawołanie
będę retorycznym twierdzeniem
bez spadających liści
ciał niebieskich

i tylko czas rozwiewa wspomnienia
gdy dotykam zimnych dłoni.

[kaja*ba-ska]

podoba mi sie klimat tego wiersza :-)

[Arkadiusz Nieśmiertelny]

Skasowałbym "ono". Nie podoba mi się też "bez spadających liści ciał niebieskich". I tylko to. Reszta rewelacja. Brawo.

pozdrawiam /Arek

[Agata Pawlus]

"bez spadających liści
ciał niebieskich"
ma tutaj głębszy sens (dla mnie przynajmniej), chodzi o to, że będę czymś co nie przemija, czymś dla czego czas stanął w miejscu (spadające liście) i czymś bez marzeń (spadajace ciała niebieskie - gwiazdy spełniają marzenia), jak wiadomo człowiek bez marzeń nie jest człowiekiem.

[kall]

bardzo :)
jedyne, co mogę zarzucić - zlikwidować kropkę na końcu wiersza (trzeba być konsekwentnym w pisaniu - jeśli zaczynasz pisać bez znaków interpunkcyjnych, to do końca) oraz zmienić tytuł (oklepany, nie zachęca do lektury - żeby nie rzec banalny)
poza tym wszystko na swoim miejscu

pozdrawiam
kal.