Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Pątnik

kall
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

kall

kall

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

zbyt krótkie słowa
układał w chęci
- zbawiał świat
spojrzeniem

drogą krążyły tłumy
nieustępliwych -
historia lubi się powtarzać

trzeci upadek z krzyżem

pielgrzym się nie poddaje
wstaje na nowo
strzepuje z kolan
jeszcze nie-święty kurz


gdzie tracą znaczenie
odruchy codzienności
dochodzi nie-zmęczony
a pot z czoła
spływa
w Koronkę Bożego Miłosierdzia


* * *

Herberta nie słuchaj -
nie żałuj

Samo zło

Samo zło

Opublikowano
Opublikowano

oj...kiepsko, ale może ja po prostu nie umiem się wczuć, bo nie pielgrzymuję :P. pomijając już samą interpretację, to frazy typu ;
zbawiał świat
spojrzeniem

gdzie tracą znaczenie
odruchy codzienności


strzepuje z kolan
jeszcze nie-święty kurz


dochodzi nie-zmęczony
a pot z czoła
spływa- bardzo marne, a 'eksperymenty' zostaw Nobkowskiemu, bo on potrafi- ty niestety nie. serdeczności

Ania Krzempek

Ania Krzempek

Opublikowano
Opublikowano

wszystko byłoby ok, ale stwierdzenie odnosnie Herberta..:/ to wielki człowiek i wielki poeta, mój artystyczny autorytet...!! pozdr. Ania,
Proszę nie reklamować obcych stron. To pierwsze i ostatnie ostrzeżenie.
MOD

kall

kall

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

oj, widzę mało entuzjazmu w waszych słowach, drodzy przyjaciele :-)

Samo zło : frazy wyjęte z kontekstu mogą wydawać się banalne, proponuję jednak przeczytać jeszcze raz. w odniesieniu do całości (mam nadzieję) banał zanika. poza tym, nie o dosłowne pielgrzymowanie chodzi. wszystko ma 'podwójne dno' - proponuję zacząć czytać jeszcze raz :-)

Ona Kot : cóż, miło mi, iż przynajmniej trochę znalazłaś dobrego :-) proponuję - mimo wszystko - przeczytać jeszcze raz :-)

Agnes : kochana, wiersz jest dla mnie ważny i - pierwszy raz chyba - mam wrażenie, że mimo wszystko coś wnosi ;-) jak mnie najdzie wena to pozmieniam :-)

Arku : postaraj się w początkowych strofach odszukać kogoś, wcielić w postać pielgrzyma - człowieka. mam nadzieję, iż wtedy zrozumiesz zamysł :-)

Aniu : Rozmyślenia Pana Cogito o odkupieniu Herberta - i o to chodzi :-)

może ktoś mi narzucić, że nie przyjmuję krytyki, jestem zbyt 'nadmuchana' itp, ale jest to wiersz napisany z dużym ładunkiem emocjonalnym, wiele dla mnie znaczy i właśnie dlatego postanowiłam go tutaj umieścić

pozdrawiam
kal.

kall

kall

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Arku - miło, że zajrzałeś :-)

Ona Kot - również bardzo mi miło, iż postanowiłaś przeczytać kolejny raz. widocznie nie trafiłam w twoje gusta.

pozdrawiam
kal.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Leszczym
      miękkie przyrządy człowieczeństwa (czułość)

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @m1234 Świetna puenta !!!!
    • Natuskaa
      NIE S(z)KODA

      Przez Natuskaa · Opublikowano

      … potem, przez trzy dni chodził naładowany energią złości, jak czerwony balonik. Ciekawy to był widok. Takiego się spodziewała. Podstarzały, stary kawaler, któremu tym razem nie udały się łowy... ten, który niebawem zrozumie, że to było tylko preludium, do tego co go czeka. Że taki los spotyka tych, którzy sobie kobiety chcą używać i wieszać ich pożegnania, jak trofeum z setką błędów, na własną obronę, kiedy poruszają się w gronie kolegów. Jaki niefart, nie ma pielęgniarki, i nie będzie, nie ma litości, i nie będzie, nie ma dzieci, a co jej do tego?... Czy szkoda? W ogóle.   Tymczasem trzeba było wymienić wycieraczki. Skoda miała problem ze zbieraniem nadmiaru w granicach... Okazało się, że doskonale współpracują z nią te dedykowane dla Suzuki. Interesujące? Bynajmniej. Komplet zawierał dwie przednie i jedną tylną. Przednie jak skrzydła, tylna jak ogon. W rzeczywistości tylko przednie pasowały. Tylna to chyba z innej bajki była.   Zaciskał pięści. Tyle czasu zainwestował. Przez tyle przerw pragnął zagrabić ją, tylko dla siebie. Wykładał swoje „mądrości” o tym, jak jej decyzje, każde kolejne są gorsze od poprzednich, nawet mu na końcu języka zostawało słowo „ryba”. Jakie to podboje miał, jaki to on zaradny, że problemów nie widzi, jak widzi problem to go omija. Problem jest, ale niech inni się nad nim męczą. I biega taki w wybuchu aktywności, bo na widoku to on biega, a jak już ustawi się w miejscu, gdzie nie ma kamer, to odpoczywa po swojemu, długim jęzorem napastując kogo bądź: a to, a tamto, a siamto i owamto. Tysiąc sposobów na przebalowanie życia, połamane łóżko i puste butelki... serio? To niby haczyk?   - Jak te wycieraczki się otwierają? Nacisnąć? Ale gdzie? - O rzeczywiście, działa. A jak? Przycisk odpowiada, pióra śmigają, pach-pach, lewo-prawo. Żadnych grubych warstw wody, wezbrań na powierzchni szyby: przyległych, niepodległych. Zero chaosu przy prowadzeniu, rozmytych znaków drogowych w drodze… do pracy... a tam znów...   Analiza sytuacyjna? Czemu nie. Ktoś przyklaskuje. No oczywiście, że to klakiery. One zwykle idą tuż za falą. Nie sprawdzają w co idą, bo jeszcze mogłyby odkryć, że wiarę mają odwrotną. Po co się denerwować? W nudnym miejscu jest afera. Afera, jakiś nieudany podbój. Kto jest winien? No kto? Bliżej ciału jest koszula. Wiadomo, od lat ta sama. Pobawią się, a bo to pierwszy raz? Staro kawalerska postać zatrzymała się ze swoim ekwipunkiem. Poczwarzy kokon z przędzy wisi nieudolnie zawieszony w niedalekiej odległości i szuka. Czego? Nie wiadomo. Uszy wystawia swoje wsiowe, oczy wypatruje rozstrzelone. A ona? Ona tymczasem chociaż jest tam krótko, już ma nad czym się zastanawiać. Czerwone flagi łopoczą. Bierze na warsztat kompot z dyni, babciny jego kompot i jakieś przestrogi, może nakazy, żeby się nie schylać, bo nie daj Boże, który dla niego chyba nie istnieje, coś strzyknie. No to byłby problem, bo gdyby mu tak poszedł jakiś zawias, to kto wtedy będzie łowił, kto te sieci zarzuci ?... na ryby, na grzyby, na… na… na...   Trochę niestandardowe zakończenie wyszło, jakby nie patrzeć, bo otóż z tego zamieszania została tylko ta nieprzydatna, tylna wycieraczka. Ni przymocować, ni wyrzucić, ni sprzedać. Może zanieść do szopy? Zmieścić w jakiejś szafie, niech leży... butwieje, kruszy się... tylko „NA CO JEJ WYCIERACZKA DO SUZUKI?!!”. Ludzka myśl po myśli to popłuczyny, głuchy telefon... pomyłka, zły adres... a idź dalej człowieku i ty i ty i tamten też! Klakierskie towarzystwo z ogona... Samodzielne myślenie to luksus, nie każdego na nie stać! – zawołała za nimi. Do kosza z taką wycieraczką, szkoda miejsca w szafie.    
    • Amber
      miękkie przyrządy człowieczeństwa (czułość)

      Przez Amber · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ...esencjonalny fragment. Pozdrawiam. ...miniatura w wierszu. Pozdrawiam.
    • Leszczym
      Do pani

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Starzec Fajne :)))
    • wierszyki
      miękkie przyrządy człowieczeństwa (czułość)

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Bardzo ładny wiersz

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...