auschwitz poetów

[Cody]

próbujemy ufać tym wiotkim kamieniom
podwalinom sukcesów
wlekącym przed siebie
zbrojne kroniki wojen

nie jest to już autentyczna tragedia -
auschwitz - tyle pamiętam z lekcji historii
gdzie uczono tu leży kamień na kamieniu
a między ich szczelinami płynie
potępieńczy krwotok słów

wąskie pola słów znów zaorały
ciężkie powinowactwa
smukłe linie kłosów będą się uginać
od ciężkich ziaren pełnych krwi

poetom
pozostanie wiara
powtarzana z uporem
wygrawerowana na cienkim naskórku kciuka -

praca uczyniła z wolnych ludzi
niewolników słów
które wykuwamy teraz
na białych kartkach

[Julia Zakochana]

dobre ;)
koniec mi się bardzo podoba! Ja z natury jestem niecierpliwa, dlatego jak widzę długi wiersz w warsztacie to chętnie zobaczyłabym go po jakiejś akcji z nożyczkami, żeby wyeliminować zbędne słowa, które wydłużają wiersz...
ale tu nie mam pomysłu, bo jednak wszystkie słowa są niezbędne, tylko druga strofa taka trochę przydługawa...
może by tak:

to już nie autentyczna tragedia -
auschwitz - tyle pamiętam z historii:
tu leży kamień na kamieniu
a między ich szczelinami płynie
potępieńczy krwotok słów

choćby tye i jak dla mnie to już by się lepiej czytało ;)

pozdrawiam kroplami ciepłego deszczu

Julka

[Michał Barański]

moja sugestia odnośnie końcówki:

praca uczyniła ludzi wolnych
niewolnikami słów
które wykuwamy teraz
na białych kartkach

[Cody]

sugestia przyjeta do wiadomosci.
pozdrawiam