Pocztówka z Krakowa

[Vanaheim]

niedopita herbata wylewała się na dywan
kilka okruszków
autystycznie układało się w wyrazy

słowa dławiły się w gardle

na ulicach i pod parasolami
ginęły kości
wśród dowodów
zabójstwa pralki i telefonu

na schodach ludzie potykali się o siebie
ślepi i głusi
dudnili uderzając o ścianę
z sufitu kapała benzyna

kościół na rynku odsypiał
wieczorne zaczepki płyt chodnikowych
w cieniu kamienic leżał człowiek
chory na stukot butów

[Samo zło]

a już myślałam, że się spodoba...niestety...., choć coś tam się tli. serdeczności

[Kraina Latarek]

a dla mnie dobre...powiem więcej - bardzo dobre - matofora goni metaforę...klimat pocztówkowy taki jak miał być sztywny i zastygły rusza się jedynie na wietrze czyli jak sami postaramy się wyobraźnią poruszyć...brawo Pzdr