Barometr, czyli poemat współczesnej melancholii

[Anna Maria K.]

- Trasa bardzo dobrze znana
od jednego baru do baru –

Pierwsze: zasmakować kąpieli
w lodowym zdroju Lety

Drugie: zrestartować
klatkę z upiornymi wrzaskami
mgieł nocnych

Trzecie: utopić
płynnym Babilonem upojenia
ostatnich wrogów nie-myślenia

Czwarte: udusić się
w oparach oszukańczej
filozofii

Piąte: wstydzić się
- pijak z planety trzysta
dwadzieścia siedem

Szóste: krzyczeć
De profundis clamo ad
?

Siódme: zamknąć
wskazówki – jak czas
stanął

Ósme: nie liczyć
cofać się ad fontes
zacząć rachubę od nowa

Dziewiąte: iść
- wędrówką jedną życie jest-
czołgać się?

- Trasą bardzo dobrze znaną
od jednego baru do baru -

[Anna Maria K.]

Już tu widniał, jednak zdecydowalam się na lekką modyfikację.
Bedę wdzięczna za opinie. Pani Stanisława, mam nadzieję, wybaczy, że nadal wałkuję niepożądany przez nią temat.
Pozdrawiam.

[stanislawa zak]

Anno wprost przeciwnie, nienawidzę pijaków, ale temat trzeba podtrzymywać i dawać do czytania trzezwiejącym bez kacyka! podoba mi się twój wiersz alem ja nie gramotna w językach więc domyślam się tylko reszty, pozdrawiam, trzezwa jak chollera,

[Anna Maria K.]

Dziękuję za słowa otuchy... Mój wiersz to taki portret współczesnego dekadenta-barowicza, nie jestem propagatorką poezji moralizatorskiej, jednak kto będzie chciał, ten wysnuje z tego antywzoru wnioski dla siebie, czy lepiej iść, czy się czołgać...
Pozdrawiam, również wyjątkowo trzeźwa :)