Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

kostka

castus
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

castus

castus

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

wrodzeni w tęsknotę
tropimy ścieżki czasu
przekrwionymi oczyma
z ostatnią szklanką kawy
w drżących dłoniach
przelewamy znaki nadziei
na zrozumienie

świt nas zaskoczył
w intymnej pozie zamyslenia
dziś ci jeszcze nie odpowiem
wpatrując się w nadgryzioną
kostkę cukru myślimy
o sobie niechcący

Confiteor

Confiteor

Opublikowano
Opublikowano

jakiś brak za nami
wlecze się gdy chcemy
gonić czas
ostatnia kawa
słabe dłonie
przelewamy znaki nadziei
żeby wiedzieć

obok świt i my
w intymnej pozie zamyslenia
jeszcze nie dziś

patrzymy na kostkę cukru
myślimy o sobie
niechcący

ta kostka mi nie pasuje tu zupełnie
ale chyba zburzył bym cały koncept
więc niech będzie
wg mnie jakoś tak
ale nie musisz się sugerować
to subiektywna rzecz
pozdr

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • bazyl_prost
      wichry

      Przez bazyl_prost · Opublikowano

      @KOBIETA nie jakieś ultra nowe...
    • Rafał Hille
      czerwony księżyc

      Przez Rafał Hille · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski dziękuję za zajrzenie i cieszę się z takiego odbioru mojego tekstu :)
    • Trollformel
      STAŁEM NA MOŚCIE

      Przez Trollformel · Opublikowano

      Jazda spod mostu podwoziem.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Mosty są przecinkami ciągłości wielu dróg kolejowych, albo myślnikami.    Widzę resztki trupa pędzące pośpiesznym. 
    • lovej
      Barwy miłości

      Przez lovej · Opublikowano

      Radosny dzień zimą , ty jesteś przy mnie Słońce ogrzewa duszę, a spojrzenia rozpromieniają się Czas mija, niczym woda w strumieniu Ogród cudowności w naszym domu Łączy nas pasja i uczucie Nie ma gotowych schematów miłości, sami je kreujemy Jesteśmy jak kawałki układanki, które tworzą nasze życie Skarby miłości, nasza rodzina Mamy podobne serca, przepełnione ciepłem, uczuciem i szacunkiem Życie w kolorach jest różnorodne, cenimy wszystkie barwy Świat jest zróżnicowany, lecz miłość pozostaje niezmienna                                                                                                                                                                       Lovej. 2025-12-16                                   Inspiracje. Miłość w rodzinie
    • Gosława
      mogiłka

      Przez Gosława · Opublikowano

      żółte chryzantemy, które do niedawna pstrzyły się w ogrodzie dziś skulone dogorywają w wazonie zerwała ich całe naręcze aby przyozdobić grób syna na małej mogiłce tli się jeszcze gliniany znicz a światło niczym matczyne dłonie delikatnie muska przestrzeń na coś ty mi mały zachorzał przyszedł niespodzianie w bólach przeokrutnieńkich ino te oczka zamglone roztworzył i zamilkł a mnie się tak cni do ciebie w coraz mocniejszej trwożności ach gdyby można cofnąć czas zebrać krew która cienką strużką toczyła się między redlinami wepchnąć wątłe ciałko w sam środek ciepłego łona pod zapaską Anna ukryła grzechotkę drewnianą z wilczym zębem na nic się zdało smarowanie mózgiem królika odprawianie guseł pomarło się dziecku na Amen

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...