Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

W gąszczu polowanie na dziki

Magdalena C
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Magdalena C

Magdalena C

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Synem kota
Się zwiesz
Zgrabnością
Moczysz ogon
W mleku z

Kozła

Oddajesz
Rogi
na proch ścierasz
futro na

plecy zarzucasz

Smycz na wężowej
Skórce w dłoni
Trzymasz
Lejce na pogoń

Przygotowane

Siano zabierasz
Do domu
Bielą okrywasz
I sapiesz

magda

magda

Opublikowano
Opublikowano

Jak najbardziej wersyfikacja koniecznie do zachowania! Jak najbardziej do ulubionych. Ale nie zwycięzca. Nie taki człowiek. Dzięki, Dziuńka, nakarmiłaś zmęczone zwoje :)

Magdalena C

Magdalena C

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Hmmm
Dziękuję oczywiście za uwagi.
Chciałabym jedynie powiedzieć, że
wersyfikacja była przemyślana i dostosowana
do wiersza. Tekst jakoby "rwany" przy dokładej
analizie staję się całością, bo każda "odszarpana część
ma swoją kontynuację.
Wiersz jest całością. I "futro" -- zarzucane jest na plecy w kolejnej strofie.
Dziękuję raz jeszcze :-)

DZiunia

Peace

[sub]Tekst był edytowany przez Magdalena C dnia 10-10-2003 18:45.[/sub]

Leila

Leila

Opublikowano
Opublikowano

Gdy byłam tu ostatnio Magdalena była na tej stronie debiutantką, teraz w pełni zasługuje na miano weterana, choć klasy utworów nie mierzy się stażem. Wiersz bardzo mi się podoba, widać że nie ma w nim żadnej przypadkowości, wszystko jest przemyślane i dograne - tak trzymać ;)

Magdalena C

Magdalena C

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Dziękuję :-)
I żal, że tak dawno Ciebie tu nie było :-()

A i staż pomaga w pisaniu, a raczej doświadczenie jakie się zdobywa pisząc. No i oczywiście krytyka, która nakierowuje na właściwe tory.

Dziuńka

Peace

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Deonix_
      Wenus

      Przez Deonix_ · Opublikowano

      To miło mi niezmiernie :)  Dziękuję :)   Pozdrawiam i składam najlepsze noworoczne życzenia :)   @Radosław   Tobie również!    Serdeczności :)   Deo  
    • Amber
      Posypywana

      Przez Amber · Opublikowano

      @violetta  Viola masz piękny kolor ścian w mieszkaniu, i miniatura przednia. Pozdrawiam.
    • Poezja to życie
      2026

      Przez Poezja to życie · Opublikowano

      Zatracenie    Spełnienie    Uwielbienie    Czyste sumienie    A na nowy rok?   Tylko jedno marzenie    O miłości, która góry przenosi   I daje wiatr w żagle...    
    • KOBIETA
      Sweet Corvette …

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      Prowadzisz mnie gładko przez rozświetlone miasto. Ty i ja na tylnym siedzeniu w szampańskiej czerwieni zlizuję brokat z twoich ust. Dzisiaj tankujemy do pełna.!  Wyczuwam podniecającą nieśmiałość, oddaję kluczyki  dwa tysiące porywających koni pod maską.   Na drodze dwadzieścia sześć, prosto przed siebie.!      ;)    Szczęśliwego Nowego Roku.!                 
    • wsliwka
      Urwis

      Przez wsliwka · Opublikowano

      Jeden po drugim rwę płatki stokrotki. Zdaje mi się, że sama nic nie powiesz. Trzeci po czwartym rwę stokrotki płatki. Zza horyzontu wyjawia się człowiek, Wygląda tak obco jak ja - ujadam. On zaś przemawia moim, ludzkim głosem. Rysuje się w jego słowach obawa. Zakładam opaskę na śpiące oczy.   Stokrotki płatki spadają na ziemię Coraz to wolniej, im bliżej do końca. Ta rozjeżdża się w nogach - kuleje, Rozchwiana iskrami mdlejącego słońca. I o wszystkim chce mi się zapominać. Nie jestem pewny czy cię oskarżyłem, (siódmy po ósmym płat stokrotki zrywam), Czy chwilę temu nazwałem cię kurwą.   Stanąłem z kwiatem obdartym ze skóry Przed miejscem, które leżało odłogiem. Nic nie znaczy jego sąd ostateczny. Liczyć skończyłem w procesu połowie. Zjednoczył się z nim w swoim obszarpaństwie. Zaczął wtem tłuc w mojej klatce piersiowej. Zapytałem go - jak zabić Goliata? Odrzekł, że nic się nigdy nie wyjaśni.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...