Czarny tusz do rzęs

[ewan_mcteagle]

Łososiowy wiatr wieje przez jej palce. Gra
na akustycznych pantoflach spacerując
nocą. Ścina największe drzewa w lesie,
by ukryć się w metrze lub w punkcie ksero.
Drży płomiennie tanią tequilą.

I ten nieznośny śpiew marchwi.

Twierdzi, iż to nic trudnego
wstrzymać oddech, na chwilę
stać się impresją kubka. Niepowtarzalnym
refrenem owiniętym poranną kawą dookoła
popielniczki. Czarnym tuszem do rzęs.

W odstępstwie od reguły nigdy nie robiłem tego
tak czule jak ci się teraz wydaje.

A łososiowy wiatr siedzi i gra,
że musi już lecieć.

[ot i anka]

coś w tym jest;) trochę mi ten podział na strofy nie gra, ale się nie znam. Czyta się poniekąd jak prozę ...ale jak dla mnie, a raczej ode mnie plus:))

[Bea Nefer]

łososiowy od koloru czy od ryby?