Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Anioł miłości

Piotr Rutkowski
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Piotr Rutkowski

Piotr Rutkowski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Usypię garść marzeń
i na wycieraczce złożę,
niczym anioł we mgle
co oczyma skojarzeń zagląda
przez serce Twoje i moje
a na pytań wiele,
odpowiedź jedną ma - kochaj.

Nie patrz na mnie jak wczoraj,

Bądź sobą i w sobie
iskrę rozgrzej do dna
Niech drży nieujarzmiona
bestia uczuć wyjętych
z porządku dnia,
pięknych,
co altanę jak strzała przecinają z wieczora,

Tylko Ty i ja

i jeszcze on,
obłoki nad nami kołysze
i śpiewem wiatry goni,

a gdy zachodzi potrzeba,
przymyka nam usta
by żadna słabość zazdrosna
serc nam nie pozażynała
nieznośna

On jasność w ciemności roztacza,
duchową meskinerię barwi na kochanie,
jest z nami wszędzię
i na zawsze zostanie.

Luthien_Alcarin

Luthien_Alcarin

Opublikowano
Opublikowano

gdy zobaczyłam tytuł już miałąm bojowe nastawienie;)...
całość: nie jest aż tak lukrowa jak zapowiadał tytuł, ale brakuje metaforyki, lirycznosci..emocji- za dużo mówisz w tym wierszu (wg mnie)zaburzając nastroj wiersza
pzoa tym przeszkadza mi "kochanie-zostanie" być moze to nieświadomy rym, ale mi nie pasuje zupełnie..i tylew:) pisz dalej, i jeszcze wiecej czytaj :)

Pozdrawiam
Agata

Piotr Sanocki

Piotr Sanocki

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ty też? :)

"przez serce Twoje i moje
a na pytań wiele,
odpowiedź jedną ma - kochaj." - troszkę to zbyt piękne. Postaraj się nie pisać dosłownie. Poza tym złożoność zdania: "odpowiedź jedną ma ..." zasługuje na karę dziesięciu pompek ;)

A! i wycieraczka to popularne "podłoże" poetów - może więc coś oryginalnego na zachętę??

I jeszcze jedno: nie rozsiewaj rymów po całych strofach. Nie ma to ani ładu, ani składu. Ciężko się czyta - bo wytrąca z rytmu.


Pozdrawiam serdecznie
  • 11 miesięcy temu...
  • 3 tygodnie później...
Konrad Staszewski

Konrad Staszewski

Opublikowano
Opublikowano

A mnie się podoba. Najważniejsze w wierszu jest uczucie, emocje podmiotu lirycznego. Ten wiersz jest tego sercem. A kompozycja, można przecież przeczytać inaczej, inaczej zaintonować i od razu będzie to inny wiersz.

Rymy i zapis jest dla oczu ale uczucia zawsze są dla głębi człowieka.

Pozdrawiam, Konrad Staszewski

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • jan_komułzykant
      - A ty z rana, kto? - Ot, kanar Zyta.

      Przez jan_komułzykant · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ted, z butą wrzutka. Hela, żale, hak tu z rwą. Tu bzdet.   No tak, z cal Kazik Mariana... i pion. - No i? - Piana i ramki. - Za klacz Katon?  
    • tie-break
      Raz jeszcze

      Przez tie-break · Opublikowano

      @Tectosmith Przepiękne zdjęcie. Sama wybieram się już od jakiegoś czasu na foto-przechadzkę, no i ciągle nie mam czasu, zaraz jesień się skończy, a przecież kiedy, jak nie teraz szukać inspirujących urywków przemijania?  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Nie lekceważ słów. One naprawdę mają ogromną siłę w sobie. Każde słowo jest samo w sobie całym wszechświatem.
    • tie-break
      Życie

      Przez tie-break · Opublikowano

      @Amber Non omnis moriar, jak napisał Horacy :) Ci, co odeszli, zostawili dla nas, a przede wszystkim w nas - coś po sobie. Czasem tylko pamięć, czasem wielkie dzieła, czasem drobne, ale niezatarte ślady. Ich nieobecność nigdy nie jest absolutna. Muzyka, o której piszesz, wybrzmiewa w tych, którzy zostali, nadal żyją, mogą ją słyszeć i  mogą przekazywać dalej. To symfonia życia :)
    • tie-break
      Upiększa brzydkie krajobrazy

      Przez tie-break · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_TalarOczywiście chodzi o MIŁOŚĆ !
    • tie-break
      Na marginesie zniszczenia

      Przez tie-break · Opublikowano

      @huzarc Niesamowity, apokaliptyczny nastrój tego wiersza przytłacza w pierwszej jego części, aby w drugiej przynieść spokojne piękno. Zinterpretowałam Twój utwór jako opowieść o ludzkości. O człowieku w jego uniwersalnej odsłonie. Bo właśnie taka jest ludzkość, pełna wewnętrznych sprzeczności, oscylująca między złem a dobrem, niszczeniem a tworzeniem, rozpaczą a nadzieją, chaosem a harmonią. Człowiek potrafi pokazać najokrutniejsze oblicze bezlitosnej bestii po to, aby później stać się dobrotliwym, delikatnym artystą, piewcą szczęśliwości.  Zwraca uwagę asymetria, gdyż jednak ta szlachetna strona stanowi margines, podczas gdy dominuje ta mroczna. Być może dlatego, że zło jest łatwiejsze, bardziej zauważalne, szybciej i agresywniej się rozprzestrzenia, ma większy zasięg i siłę rażenia. Ciekawie też w wierszu pojawia się Bóg, bo trudno nie odnieść wrażenia, szczególnie w wyróżniającej się łagodnym liryzmem końcówce, że mamy do czynienia z kimś o ogromnym potencjale kreatywności i o niczym nieograniczonej mocy sprawczej. Jeśli człowiek stworzony został jako obraz i podobieństwo, to przez człowieka i jego działania, poznajemy także Boga, który ma potężną władzę nad losami świata oraz przebiegiem historii. Widzimy w wierszu postać Boga gniewnego, bawiącego się kosmosem i istnieniami w sposób budzący przerażenie, a jednocześnie jakby mimochodem pokazującego nieskończoną czułość i wrażliwość. Te dwie perspektywy dobitnie się w utworze uzupełniają.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...