Gra w odrzucańca

[Leszczym]

@Berenika97 Widzisz ja mam takie nieodparte wrażenie, że najlepsze co możesz tutaj uczynić to rozegrać wyczyn w stylu Bonie i Clyde :))) To maks możliwości. Coś w czym niektórzy widzą tragedię, ja widzę absolutne spełnienie, że wręcz nie da się lepiej życia rozegrać. Być może stąd właśnie nawet moja słabość do barmanek :)) Ale oczywiście pozdrawiam :))

[Berenika97]

@Leszczym   

Wydaje się, że wyrażasz fascynację życiem bez kompromisów, pełnym pasji i ryzyka - nawet jeśli tragicznym. To dość egzystencjalne spojrzenie - liczy się intensywność, nie długość czy moralność życia. Ale czuję, że to taka mała prowokacja z Twojej strony. :))) Pozdrawiam. 

 

 

[Leszczym]

@Berenika97 Trochę tak, ale chodzi o coś innego jeszcze. O zapadalność. Wiesz żeby Twój żywot tutaj zapadł. Sam tego może nie potrafię, ale fascynują mnie takie historie. Stąd moja fascynacja Bonie i Clyde, a byłem w kinie na tym filmie ostatnio. Film był oparty zresztą na prawdziwych wydarzeniach. Bonie i Clyde rzeczywiście mieli miejsce. Jest w tym trochę prowokacji, z pewnością jest, ale to coś czego szukam w sztuce. Zapadalności i siły oddziaływania. 

[wierszyki]

Moim zdaniem miłość to domena młodości, a potem jet czas na inne.

Świat zwariował, wmawiając ludziom, że mają na wszystko czas.  Potem szuka się opieki, wsparcia, może towarzystwa. 

A poezja szmacieje do jakiejś dziwnej rozgrywki, którą można i tak nazwać, przy czym każdy ma do niej prawo, znaleźć ją w sobie.

Pzdr :-)

[Leszczym]

@wierszyki Poetki i poeci są przy tym relatywnie dużo bardziej wmawiani, że szansa na miłość jest zawsze. Dlatego żeby ładnie i dużo o niej pisali, ale przyznaję, że jest bardzo dużo pragmatyzmów bardzo ciężkich do przeskoczenia niestety... :// Pzdr. M.