Święta

[Amber]

Co pierwsza gwiazdka mówi do mnie,
gdy patrzy na mnie z nieba?
Ona mi mówi że pamięta.

Pierwsze przeze mnie zapomniane święta.
A były jakby ich nie było,
w świetle prawdziwych świec.

Nie dotykając świerku wcale
zostały czarno-białe,
barszczem z uszkami przyprawione.

I karp świąteczny też był piękny,
oczy miał takie rozpalone.
Mama go piekła bez zachęty.

A później wszyscy go jedliśmy.
Była przysmaków cała gama:
serniki, babki i makowce.

Na strojnym drzewku czekoladki.
Anielskim włosem zaplatane szczęście,
wisiało tuż nad głową uroczyście.

Wszyscy w dniu świąt się dobrze mieli
dlatego nikt ich nie pamięta
z pięknej świątecznej atmosfery.

Edytowane 36 minut temu przez Amber (wyświetl historię edycji)

[violetta]

@Amber u mnie były racuchy drożdżowe i ciasto drożdżowe z rodzynkami, które najbardziej lubię z ciemną skórką:)

[Berenika97]

@Amber

To piękny, nostalgiczny wiersz pełen ciepła. Piękna metafora - gwiazda, która „pamięta" za nas.

Ostatnie wersy są mądre i smutne jednocześnie - „wszyscy w dniu świąt się dobrze mieli , dlatego nikt ich nie pamięta". To prawda - pamiętamy dramaty, trudności, a szczęście które „po prostu było" - umyka.

[Amber]

@violetta  Niepowtarzalny smak niełatwy do odtworzenia. Pozdrawiam serdecznie.

 

@Berenika97 Twoje komentarze to prawdziwe rzemiosło. Czytając je, można odkryć wiersz na nowo. Pozdrawiam serdecznie.

 

 

 

 

[violetta]

@Amber moja mam jeszcze robi, ale nikt takich smaków nie odtworzy :)

[Amber]

@violetta To jest instynkt kulinarny wywodzący się z regionu nie do podrobienia. Mama pielęgnuje tradycje.:)