Potrącenie

[infelia]

Na przejściu dla pieszych, gdy pirat
O mały włos nie pozbawił cię życia,
Drętwiejesz, niemiejesz, serce w piersi
Tłucze się, chce wyskoczyć, uciec.

 

Leżysz zdębiały, bezradny, oślepiony,
A pan szanowny kierowca mówi:
„Oj, przepraszam, nie widziałem”
Gapisz się na bandytę, ale usta masz

 

Zdrętwiałe i nie możesz powiedzieć: „ty ch…”
W oczach zobaczyłeś śmierć, swoją śmierć.
Czarną postać, kostuchę z wielką kosą.
Ratownik przykłada rękę na ranę i tamuje krew,

 

Niczym czarownik i ból mija, oddech zwalnia.
Słyszysz tylko szemranie gapiów i syrenę karetki
„Jesteś bezpieczny, nie zasypiaj, zostań z nami”
Padają słowa otuchy gdzieś z oddali… i mdlejesz.

@infelia Z życia wzięte, życia, które ocalało. 

[Berenika97]

@infelia Nie czytałam jeszcze takiego wiersza, w którym ktoś oddałby tak realistycznie spotkanie z "kostuchą" na drodze. Doskonale oddajesz szok pourazowy - drętwienie, niemożność mówienia, rozbicie między adrenaliną a paraliżem. Banalne "przepraszam, nie widziałem" wobec wizji śmierci to przejmujące zestawienie. Pokazuje przepaść między tym, co kierowca myśli, że się stało, a tym, czego doświadcza ofiara. Tekst świetny, ale jakie jest samopoczucie potrąconego?