Zgłoś

Spotkamy się w zaświatach tam gdzie nie istnieje czas pośród pustych pokoi i nie odkrytych dróg.   Spotkamy się tam skąd nikt nie wraca pośród dużych przestrzeni spotkamy się i poznamy.    Jasny pył wyznacza nam miejsce wiele gwiazd świeci  są bardzo daleko bo nikt tam nie dotarł.   Spotkamy się w zaświatach poczekasz na mnie na pewno przyjdę  ten dzień się zbliża.   Pośród korytarzy ozdobionych w księżyce ich blask będzie świecił  kiedy pójdziemy razem.   Prowadzisz mnie przez dywan po środku Twojego życia po obu stronach był Twój świat.   Na jego końcu zasłaniasz mi oczy prosisz abym Cię zapamiętał ze starych filmów i zdjęć.   Pod którą gwiazdą stoimy i pod którą chcemy zostać nikt nie pyta bo nic nie oferują.   Spotkamy się w zaświatach i poznamy  może znajdziesz ogniwo które złączy Twoje życie.

Kto powiedział, że życie właściwe jest prawdzie? Przyjmujemy to, co innym lata koło czterech liter. Stresujesz się domem, pracą, tym, że masz rodzinę, a ktoś inny gra już piątą godzinę. Powiesz, że ma gorzej? Żeby się ogarnął? Przecież to garnitur jest dla ciebie karą.   To jest twoja wada i zarazem jarzmo że zawsze mówiłeś: „tak, mamo”. Teraz nie ma rady, teraz masz już sprawy, przez które wyglądasz jak zza kraty. Jedyne, co możesz, to spróbować ograniczyć straty. Ale raczej i tak wolisz jutro iść do pracy.

Patrzę do przodu, a wspominki, refleksje gdzieś tam wystawiają swoje głowy. Bardziej o nich myślą, jak sądzę, ci, którzy zmarnowali okazje, nie wykorzystali szans, czy popełnili błędy w ważnych sprawach życiowych i myślą, co by było, gdyby.... Pozdrawiam

@Gosława ostatni wers, robi robotę ;) 

@Marcin Tarnowski  Imieninowe pisanie na kolanie przy otwartym oknie, z widokiem na Manhattan, mnie się podoba:)