nie spotykają się łatwo
umysł taki rozległy...
co było a będzie
co pamięć a wymysł
zmysły
jednoczą się w punkcie
tylko teraz!
w dodatku
umysł błądzi
a zmysły zawodzą
nie pamiętam dokładnie
pamiętam wybiórczo
snuję zaś coś
co niekoniecznie się wydarzy
postrzegam i czuję
tylko w pewnym zakresie
bo pies z kotem
już inaczej
a też przecież mają prawo
do tego świata
więc cała ta niedokładność
zamazanie
i sprzeczność
tkwi w tobie
człowieku
ty paradoksie
nie spotykają się łatwo
umysł taki rozległy...
co było a będzie
co pamięć a wymysł
zmysły
jednoczą się w punkcie
tylko teraz!
w dodatku
umysł błądzi
a zmysły zawodzą
nie pamiętam dokładnie
pamiętam wybiórczo
snuję zaś coś
co niekoniecznie się wydarzy
postrzegam i czuję
tylko w pewnym zakresie
bo pies z kotem
już inaczej
a też przecież mają prawo
do tego świata
więc cała ta niedokładność zamazanie i sprzeczność
tkwi w tobie
człowieku
ty paradoksie
Wysoko nad ziemią unoszą się cienie
powstaje z obłoków król światła wezwany
w tańcu wiruje szept sennych oddechów
grą burzy i wiatru głęboko splątany.
Horyzont się kłania słońcu na przekór
początek i koniec świetlistej ciemności
noc cicho odchodząc zostawia wyśnione
niebieskie marzenie miłości spragnione.
W błękitnej sukience, na plaży skalistej
siłą tęsknoty wzburzając fale
kroplami nadziei spogląda w przestrzenie
czekając na smoka samotna na skale.
Gdy niebo rozplata cichutki szmer skrzydeł
namiętność się budzi, przyciąga do siebie
spełnieniem pragnień w ramionach smoka
skrzydlatą bliskością szybują po niebie.
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
Przez viola arvensis · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Przez KOBIETA · Opublikowano
Przez KOBIETA · Opublikowano
Przez viola arvensis · Opublikowano
