Historia edycji

@huzarc nie wiem jak ty to robisz ale zachwycają mnie twoje surowe przenośnie.    „Z czasu rozdrobnionego na piasek zostało tyle, co niedopitej wódki w  przejrzystej jak ciemność duszy.”   genialne! 

@Migrena Ten wiersz jest pełen humoru, Twoje absurdalne metafory są świetne i trafne. Świat staje się teatralny, komicznie przerysowany, a jednocześnie prawdziwy. Psychiatra – ona jest świetna. Jest kimś pomiędzy profesjonalistką, która widzi w cierpieniu „neuronalny barok", ale jednocześnie jawi się tu jako postać prawie mityczna – łącząca naukę, magię i urzędniczą rutynę – co oddaje ambiwalencję wizyty - strach miesza się z nadzieją, dystans z chęcią odsłonięcia się. A na koniec - wychodzisz lekko oszołomiony, ale „coś ucichło" - nie ma tu cudu. I to jest, według mnie, bardzo przekonywujące. Świetny wiersz! Pozdrawiam. A teraz prywata! Dominiko, pani doktor, jak będę w potrzebie, zwrócę się do pani po pomoc. A takiej pomocy będę potrzebować na pewno, jak tylko wrócę do pracy zawodowej. Pozdrawiam.

@Natuskaa fajnie to napisałaś. 

Dzisiaj po południu też byłem z męczony, więc nie walczyłem, jak zwykle przy pomocy kawy, tylko odpuściłem i się zdrzemnąłem na godzinę. To była dobra decyzja. Co do listów, przypomniałeś mi to słowo, bo nie używałem go, ani nie pisałem listów od dawna.  Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Oni lubią wychodzić na zewnątrz, a Polacy siedzą w domach przy komputerze, szczególnie o tej porze roku.   Wiadomo.   Niewątpliwie. Zatem życzę smacznego. Ja niestety w domu tylko. Zdrowie nie pozwala na wyjście. Żałuję bo zrobiło się wystarczająco ciepło jak dla mnie.