Co mi dałeś, Panie?

[Maksymilian Bron]

Co mi dałeś?

Tę ciszę wieczną,

co porusza mnie

wśród ludzi,

i tę wiosnę

w zapadłym sercu,

co mroźnym

rankiem budzi

I co jeszcze?

Tę jemiołę zmierzchem,

co winną daję toń,

i ten uśmiech,

kiedy znowu

znajdujesz moją dłoń

 

Co mi dałeś?

Te pieśni w styczniu,

kiedy słońce się rumieni,

a ja

w radości krocząc,

nie widzę

w lunie cieni

Co mi dałeś?

Te nagie drzewa

czekające na Twój blask

I co jeszcze?

Świecę na drogę

w najmroczniejszy las

Co mi dałeś?

Tę latarnię, którą

od zorzy odpaliłeś,

bym sam

w kniei mej

powtarzał im

Twą Miłość

Co mi dałeś?

Wędrówki, które

niech nigdy

się nie skończą

I co jeszcze?

Ten zapach zmierzchu,

gdy dajesz innym słońce

 

Co mi dałeś?

Twe oczy, które

słyszą ten Cud Stworzenia

I co jeszcze?

Tę wolność

z Tobą

bez żadnego mienia

oraz oddech,

który zaraża

Dobrem mnie

od nowa

A co jeszcze?

Te pewne kroki,

by uniknąć

złudnego ronda

 

Co mi dałeś?

Tę Miłość do Wszystkich

cząstek gwiezdnych słów

oraz

głowę wpatrzoną,

gdzie nie stawiam stóp

I co jeszcze?

To wołanie na plaży,

bym biegł

w Twoim kierunku,

i te słowa,

co są źródłem

Twojego werbunku

A co jeszcze?

Odkrywanie Ciebie

za nowym horyzontem

i w końcu

ten sprint z jaskini,

bym ujrzał nasz początek –

Miłość.

[Alicja_Wysocka]

@Maksymilian Bron A nam - dobre przypomnienie, na wypadek, gdyby ktoś o tym Cudzie zapomniał.
I przyzwoity wiersz - bo czasem naprawdę wystarczy, że coś w człowieku drgnie.