Dziewczyna deszczu

[Toyer]

Kochała strugi myślącego deszczu

w kałużach widząc drogi nienazwane

mokły kawałki jej duszy porwanej

chowała troski pośród smutku śpiewu

 

bez parasola przez życie ulewne

czesała włosy wiatrem niespokojnym

wplatając liście na warkoczu mglistym

spadała z chmury udając królewnę

 

płakała deszczem była każdą kroplą

biorąc samotność na mokrego świadka

nic nie słyszała była niema głucha

wsiąkała w ziemię wodniki się modlą

 

na skraju rzeki zatrzymała serce

dziewczyna deszczu przez słońce zdradzona

przestała padać nastała pogoda

nieraz powróci w szumie kropli jeszcze

[violetta]

@Toyer kojarzy mi się z piosenką:)

[Toyer]

@violettaZ którą konkretnie? 

[violetta]

@Toyer tą sama intonacja, nie powiem ci, brakuje mi słów. Nam w głowie myśli. To był przebój:) gdy sobie przypomnę, to powiem:)

[Alicja_Wysocka]

@ToyerPięknie wracasz do nas deszczem, Toyer…

Twoje wiersze zawsze są jak pogoda - zmieniają nas.
Może kiedyś zechcesz odwiedzić też czyjeś chmury?

[Toyer]

@Alicja_WysockaOdwiedzę chociaż dobrym komentatorem się nie czuję