Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

niech cię nie unosi w przestrzeń bez dna,
gdzie sucho i wieje chłodem.

pomyśl razem ze mną o obrazach za blokadą,
utajnionych, zdjęciach-półkownikach w głębokim
archiwum, których nie widzimy z powodu działania
najbardziej parszywej cenzury: złego czasu.

a potem  – o metaforze-pokrace, co wyrodziła się
z potrzeby opisania słodko śpiącego na fotelu,
zwiniętego w kłębek Kryspina (chciałem tak na
szybko stworzyć coś o kotach, miało być
poetycko, ale naturalnie bez egzaltacji,
dumałem, dumałem, nagle z podczaszkowego
prądu wyskoczyło: "koty zwijają talerze").

cierpliwości, kochanie. oto przyszłość: naciskam
guziczek, odsuwa się przegroda  – i wypadają
kolorowe kadry nas dwojga. koty rozwijają talerze
(przenośnia do śmiechu. przenośnia do innego świata).

  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...