Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Płynę cicho tam

gdzie zachodzi słońce,

z ptactwem wzbijam się 

nad chmury błądzące.

 

Za mną został świat

płytki i koślawy,

w kalendarzu dat

nie mam żadnej sprawy.

 

Już nie patrzę wstecz

i nic mnie nie wzywa,

zrywam się jak wiatr

i jestem szczęśliwa.

 

Tylko cichy szum

serce przysypuje,

miłościwy skarb

w niebycie znajduję.

 

Proszę, nie budź mnie

Bogu jestem dana,

ja -najczulszy szept

ja- krwawiąca rana.  

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

Edytowane przez viola arvensis (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

@huzarc bardzo Ci dziekuję.

Dla samych Twoich mądrych komentarzy, warto tworzyc. 

Ukłony

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Robert Witold Gorzkowskidoskonale rozumiesz zapewne, dlatego szczerze się cieszę że tu jesteś.

Pozdrowienia!

@andrew przepięknie napisałeś, dziekuję z serca!

Edytowane przez viola arvensis (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@viola arvensis

 

niezwykle liryczny lot !

 

kocham ten kontrast między "krwawiącą raną" a "miłościwym skarbem" znalezionym w niebycie.

 

wiersz płynie cicho i ma niesamowicie kojący rytm.

 

mam dla niego tytuł :

"Nie budźcie mnie".

 

Wiolu.

 

Twój wiersz to poetycki brylant :)

 

 

 

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ależ nie śmiałabym.

Może masz rację. Nie znam sie na kamieniach, czasem jakiś ładny zabieram ze sobą. 

Kto wie, może i meteoryty mam w kieszeniach.

 

* dodałam Twoj tytuł, dziekuję za podpowiedź

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Edytowane przez viola arvensis (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...