erekcjato hiperrzeczywistości

[jeremy]

balkon trzyma ciężar
gdy gęstnieję do środka
asfalt na ulicy śpiewa

 

nie znaczysz zbyt wiele
pudełeczko na wspomnienia
nie znaczysz zbyt wiele
ty schemat 
ty schemat

 

cicho brzęczą wykręcone żarówki
ciemność nie jest odwrotnością widzialnego
jest zawieszeniem
brakiem odniesienia

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

gdy wącham butapren

[huzarc]

@jeremy Nie wąchaj;)

[jeremy]

Zapewniam Cię, że gdybym wąchał - nie byłbym w stanie dwóch słów złożyć :)

[hania kluseczka]

@jeremy na tym przebodźcowanym świecie, instagramami, reklamami, wojnami w formie tweetów i zdjęć, serialami, które podprogowo, mają nam ryć mózgi i wtłaczać "jedyną prawdę" by człowiek przestał myśleć i skupił się na emocjach, odczuwaniu, rzeczywistość zaczyna być coraz mniej realna

 

właściwie to i bez butaprenu, można mieć niezły odlot i przestać łapać kontakt, z bazą, tak myślę, aczkolwiek nigdy się nie narkotyzowałam, nie tylko butaprenem :)

[jeremy]

 

Dzięki za pochylenie się nad tekstem, Haniu.

Czytałem kiedyś raport z oddziału toksykologii na temat śmierci pacjentki uzależnionej od wąchania kleju. Wstrząsająca lektura nawet dla laika.
Koncepcja hiperrzeczywistości jest trudna do uchwycenia, bo nie chodzi w niej o to, że powiemy sobie "CNN kłamie i tworzy hiperrzeczywistość" albo "Instagram jest emanacją hiperrzeczywistości" albo "Matrix jest ekranizacją "Symulakr i symulacji", także to nie jest teoria o tym, że „media kłamią”, tylko dużo głębsza: o tym, że sama struktura świata społecznego zaczyna przypominać symulację. Do tego stopnia, że nawet jeśli wszyscy chcielibyśmy wrócić do „prawdziwej rzeczywistości”, to już nie ma dokąd.

Edytowane 7 godzin temu przez jeremy (wyświetl historię edycji)

[hania kluseczka]

@jeremy no rozumiem, gdzieś przeczytałam że "kiedyś disneyland był miejscem, które udawało świat,
dziś świat udaje disneyland"

 

w bardzo odległej  przeszłości, byłam w kinie i przyszło towarzystwo z workami plastikowymi na gębach, śmierdziało butaprenem w całym kinie, nikt ich wtedy nie wyprosił, mnie po wyjściu głowa bolała i wszędzie długo czułam ten obrzydliwy zapach, nie rozumiem jak człowiek może sobie takie rzeczy robić, aczkolwiek, obiecałam sobie, że jakąś trawkę to muszę (pierwszy raz) jakoś tak do końca życia sobie wypalić, ale na razie, nadal się jakoś, nie składa, jednak wolę tradycyjnie alkoholizowane używki, jak już ;) 

 

 

[hania kluseczka]

@jeremy może być, że tutaj ten butapren, jest także próbą powrotu do rzeczywistości, za pomocą czegoś brutalnie realnego, śmierdzącego i w gruncie rzeczy przynoszącego fizyczny ból (chyba), klei służy także do naprawiania, więc jego użycie może być także próbą sklejenia się, poskładania się ;)