Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

codzienność to nie-zwyczajna
rozmowa z kobietą

słowa wirują nad stołem
przeważnie kawę popija
uśmiechem

bez konkretnych przykładów-
jak milczenia unikać
dokładności

poplamiony obrus
spogląda zadziwiony
ty naprawdę potrafisz uwierzyć

sukienka uszyta
z abstrakcji

a gdy zrozumiesz
spłoszona własnym spojrzeniem
ucieka tak nagle
- w pół zdania

* * *

żadnym talentem czytanie poezji
życie ogląda się
wspak

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




żadnym talentem
czytanie poezji

życie ogląda się wspak
?

wiem, że moje uwagi są lakoniczne i nieuzasadnione, czysto subiektywne, ale to z braku czasu, może coś skorzystasz, ale nie musisz:) dobrze się bawiłam Twoim wierszem, bo się podoba:)

kłaniam się
a
Opublikowano

skandynawska, arku, agnes - dziękuję za wizytę.
a teraz po kolei ;)

skrócić pewnie, że można - ale czy wtedy ta rozmowa nie będzie zbyt dosłowna :)
teraz zaczęłam się zastanawiać Agnes nad zmianą w drugiej strofie - może naprawdę do popijania zagonić słowa... sukienka z abstrakcji, oczywiście. myślnik się zaraz pojawi. w ostatniej zwrotce chciałam zwrócić uwagę na tę inność, której dowodzę w całym wierszu. dlatego wspak jest wyenterowane...

jak się podoba po zmianach? :)
pozdrawiam
k.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @lena2_   to manifestem artystycznej uczciwości.   to ultimatum, w którym Lena  przedkłada autentyczność słowa nad sam akt tworzenia.   gotowa na rozstanie z poezją, jeśli ta utraci swoje "serce".     szlachetne to i piękne :)    
    • Znowu to samo. Tyle klatek… Miasto. Twarze. Światła. Maski.   O co chodzi? Co tu się wyprawia…?!   Dodaj, Panie, filtru! Tu obetnij! A tu? I tu - troszkę koloru!   I więcej śmiechu... Jeszcze więcej...   I co?   Wszyscy grają. Wszyscy. Nawet ci samotni - grają. Sprzedają.   Sprzedają siebie - powłoki, powidoki, błyskotki…   „Dodaj, Panie, filtru! Tu obetnij! A tu! I tu! Troszkę koloru! Więcej śmiechu. Jeszcze więcej!”   I co?   I gówno. To nie prawda. Fasada.   O, ślepi! Wy wszyscy… ślepi!   A ona…? Ona nie gra. Nie umie. Tam nie ma filtru. Jest jak pęknięcie w horyzoncie.   Bad pixel.   …Ona mnie spali… Nie. Tak! Spali mnie...  
    • @Annna2   wiersz Twój to wezwanie do refleksji nad siłą miłości i kruchej, lecz niezłomnej godności człowieka.   w sposób lapidarny i intensywny mierzysz się z fundamentalnym pytaniem : jakie jest źródło i siła dobra w świecie pełnym zła ?     i odpowiadasz - prawdziwa siła moralna wypływa z aktu wolności i wyboru dobra, nawet za cenę kruchości i cierpienia.   zło, mimo że jest realnym wyborem, nie jest ostateczne.   nadzieja odradza się w bezinteresownej miłości i gotowości do ofiary, czego symbolicznym przykładem jest życie i śmierć ks. Jerzego Popiełuszki.   a ja od siebie : Boże, nigdy tym bandytom nie wybacz !!!!     Aniu. Ty jesteś Człowiek Virtus.    
    • @FaLcorN jeszcze gdzieś taksie przebija zimna zieleń:)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        No i w tym cała nadzieja:):)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...