Heinrich Heine - Me serce, me serce jest smutne (Mein Herz, mein Herz ist traurig)

[Andrzej P. Zajączkowski]

Me serce, me serce jest smutne,

Choć maj świat wodzi w swym tańcu;

Ja stoję, o lipę oparty,

Wysoko na starym szańcu.

 

W dole miejskiej fosy wody

Płyną nurtem w ciszy skrytym;

Chłopiec siedzi sobie w łódce,

Łowi ryby, gwiżdżąc przy tym.

 

W oddali przyjemnie się unoszą,

Niczym drobne kolorowe pasy,

Domy, ogrody i ludzie,

I woły i łąki oraz lasy.

 

Panny służące bielą pranie

Biegając po trawie wokoło:

Z oddali słyszę jak chlapie

Diamentami młyńskie koło.

 

Przy starej, szarej wieży 

Strażnica z furtą i murem;

Chojrak w czerwonej kurtce

Chodzi tam w dół i w górę.

 

Zabawia się lśniącą strzelbą,

Blask metalu go weseli,

Chwyta i na ramię kładzie --

Chciałbym, żeby mnie zastrzelił.

 

Tak sobie myślę, że to musi być to sławne niemieckie poczucie humoru... 

I Heinrich:

Mein Herz, mein Herz ist traurig,

Doch lustig leuchtet der Mai;

Ich stehe, gelehnt an der Linde,

Hoch auf der alten Bastei.

 

Da drunten fließt der blaue

Stadtgraben in stiller Ruh;

Ein Knabe fährt im Kahne,

Und angelt und pfeift dazu.

 

Jenseits erheben sich freundlich,

In winziger bunter Gestalt,

Lusthäuser, und Gärten, und Menschen,

Und Ochsen, und Wiesen, und Wald.

 

Die Mägde bleichen Wäsche,

Und springen im Gras herum:

Das Mühlrad stäubt Diamanten,

Ich höre sein fernes Gesumm.

 

Am alten grauen Turme

Ein Schilderhäuschen steht;

Ein rotgeröckter Bursche

Dort auf und nieder geht.

 

Er spielt mit seiner Flinte,

Die funkelt im Sonnenrot,

Er präsentiert und schultert --

Ich wollt, er schösse mich tot.

[Annna2]

@Andrzej P. Zajączkowski ładnie

[Nata_Kruk]

Andrzej.. do ostatniej linijki czytałam z uśmiechem... a tu... ehh.. ale wiersz śliczny. Pomimo..

[Andrzej P. Zajączkowski]

@Annna2 @Nata_Kruk Dziękuję. Muszę przyznać, że mam z tym wierszem małą zagwozdkę. Chodzi o stan emocjonalny poety, który z dużym wdziękiem opisuje uroki majowego krajobrazu, by na koniec stwierdzić, że życie już mu się nie podoba i chciałby zostać - dosłownie: "zastrzelony na śmierć". Nie wpadłbym na to. Nasi Romantycy chyba też na to nie wpadli - w każdym razie, nie przypominam sobie takiego konceptu - może ktoś jakiś podobny wiersz zna. Podejrzewam, że Heine objawił to coś specyficznie niemieckiego. Może to był tylko taki niemiecki żart... mam nadzieję, że tak. 

[Annna2]

@Andrzej P. Zajączkowski nie wiem, może to przez Reisebilder z Heimkehr"?

Każdy kolejny tom to była krytyka, krytyka jego poglądów politycznych- radykalnych na ówczesny czas.