Homo Sapiens

[Triengel]

Szarość tego świata znów wita mnie z uśmiechem, 

Przeraża mnie, o ciarki wręcz przyprawia,

Powinienem był zostać w domu, swoim bezpiecznym azylu,

Ale jeśli się chce przeżyć, trzeba się odważyć wyjść, 

Praca - miejsce przeze mnie nielubiane,

Winą są i obowiązki i ludzie tam przebywający.

 

Wiecznie robie coś nie tak, 

Wszystko jest krytykowane, wyśmiewane - nie rozumiem tego,

Nikt nie chce mnie wysłuchać ani zrozumieć, a co dopiero pomóc, 

Przez co czuję się gorszy i wyobcowany,

Nie tak powinno być, nie tak miało potoczyć się moje życie. 

 

Deszcz za oknem pozdrawia mnie radośnie, 

Wiatr silny też jest miły i również chce dołączyć, 

Myślą, że szukam towarzystwa jakiegokolwiek,

Nic bardziej mylnego, myślę, że się polubimy,

W końcu, wy jesteście w porządku, co nie?

 

 

Telefon dzwoni, odbieram z niechęcią,

Kolejny człowiek zły i niezadowolony,

Krzyczy, wyzywa, przykrość mi sprawia,

Nie jestem niczemu winny, a mi się najbardziej obrywa,

Moja ręka nie wytrzyma już za długo, 

Moja głowa nie wytrzyma również, 

Tego ogromnego wręcz bólu. 

 

Kubek z kawą więcej ma empatii niż inni,

"Miłego dnia" - zawsze wie jak mnie pocieszyć,

Przynajmniej on jest dla mnie miły i życzliwy, 

Żałuję, że przedmioty nie mogą rozmawiać, 

Przynajmniej tak miałbym w końcu jakiś przyjaciół.

 

Ja już więcej nie mogę, nie wytrzymam, zaraz coś we mnie pęknie,

Poraz kolejny skarcił mnie mój szef, znowu coś zrobiłem źle, 

Na prawdę się starałem, dałem z siebie wszystko,

Jestem do niczego, zawsze tak było i zawsze tak będzie, 

Prosiłem o wsparcie, lecz jak zwykle olano mnie.

 

Wracając do domu czuję jak mnie wszyscy obserwują, 

Wzrok dziesiątek osób na swych barkach ciążyć mi zaczął coraz bardziej,

Słyszę śmiechy, nawet obcy ludzie się ze mnie śmieją,

Nie dzieje się to w mojej głowie, to się dzieje na prawdę,

Świat jest okropny, społeczeństwo jest okropne, a ja sam nie lepszy.

 

 

W końcu w domu, spokoju na jakiś czas zeznam wreszcie,

Przyjaciele moi w kuchni na mnie czekają, 

Znów swoje usta może wtopić w moją skórę,

Wie jak mi w bólu ulżyć, o cierpieniu na jakiś czas zapomnieć,

Chciałby w inne miejsca się dostać, zrobić mi ogromną przysługę, 

Na to pozwolić nie mogę, rano w koncu znowu wstać muszę do pracy.

 

 

 

[tie-break]

Podobno istnieje coś takiego (w psychologii) jak zniekształcenia poznawcze, które polegają na wybiórczym działaniu ludzkiego mózgu. Ze wszystkiego,co się człowiekowi przytrafia, wybiera on, zapamiętuje i rejestruje tylko to, co pasuje do wcześniejszych doświadczeń i przekonań, żeby uniknąć sprzeczności między tym, co się wydarza a wytworzonymi już schematami myślowymi.

Mam nadzieję, że w skrócie wyjaśniłam, o co tu chodzi.

A piszę o tym dlatego, że czytając ten wiersz odniosłam wrażenie, że peel bardzo mocno idzie w te zniekształcenia. Nie sposób bowiem mieć aż tyle pecha na raz, na pewno można jednak koncentrować się tylko na negatywnych stronach życia, aby samego siebie utwierdzić w przekonaniu, że "jestem do niczego, ludzie się na mnie uwzięli, świat jest podły, nic dobrego mnie nie może spotkać...."

 

A skutkuje to w najlepszym wypadku fobią społeczną:

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

W najgorszym zaś paranoją:

 

Nie zgadzam się zatem ze stwierdzeniem:

 

 

A właśnie, że dzieje się to w głowie peela.

Zniekształcenia poznawcze bardzo często odbierają nam poczucie kontroli nad własnym życiem.

 

I nie chodzi tu o wrednego szefa, awanturującego się klienta, tylko o świadomość, że to ja decyduję o tym, jak moje życie ma wyglądać. To zupełnie coś innego, niż rola ofiary, na którą wszyscy i wszystko się uwzięli.

[Alicja_Wysocka]

@Triengel Peel, do przytulenia.

 Wiesz, czasem dowiaduję się, jak to inni mieli źle, jak ciężko, że mieli o wiele gorzej... itd.

Tylko, że mnie to nie pociesza, nie jest mi lżej.

A dzisiaj dla mnie smutny dzień od rana, zmarła w nocy moja znajoma 46 lat (rak - guz serca)

zostawiła męża i 7 letniego synka, smutne wiersze, smutny listopad i tak siedzę zamotana beznadzieją,

że ani ręką, ani nogą, ani głową...

 

 

Edytowane 10 godzin temu przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)

[Triengel]

@tie-break to prawda, zaburzony umysł potrafi platac przykre figle niestety i nawet jeśli ktoś tak ma to warto takiej osobie pomóc 

[Triengel]

@Alicja_Wysocka przykro mi to słyszeć :( bardzo współczuję straty