Potwór

[infelia]

Nie pocałował mnie na przywitanie,
Bąknął tylko pod nosem: „no, cześć”
Sama musiałam na siłę spleść nasze dłonie,
A on zamiast wyznawać mi miłość,

 

Nosić na rękach, czarować jak przystało
Na cholernie dojrzałego faceta,
Opowiadać zaczyna o bólu brzucha
I zgubionym kuponie totka,

 

Na bank wygranym, milionowym.
Poprawiam fryzurę najnowszą,
Lokami zarzucam, zdziwił się wielce,
Jakbym muchy odganiała – kawał drania.

 

Z chęcią wepchnęłabym go pod samochód.
Zamiast zaprosić do kawiarni,
Zabiera mnie na pokaz garnków.
Nie błyśnie dowcipem ani diamentem

 

W pierścionku zaręczynowym,
A kwiatek po drodze to pewnie koza mu zjadła.
W kinie zasnął z głową między kolanami,
A ja ze złości dwie porcje popcornu zeżarłam.

 

Odprowadził mnie do domu, a przez
Domofon mówi do mamusi:
„Proszę pani, odnalazła się zguba.”
Już miałam odburknąć: „cham”,

 

Lecz zacytowałam tylko z pamięci:
„Dobranoc, pchły na noc,
Karaluchy pod poduchy.
Nie zobaczymy się znów!”

 

[huzarc]

@infelia

To tekst rozrywkowy, lekki w odbiorze, ale nie pusty. Pod ironią jest prawdziwe pragnienie czułości, które zderza się z męską nieporadnością i kompletnym brakiem romantyzmu. Jak to w życiu:)

[infelia]

@huzarc Szczera prawda.

[KOBIETA]

@infelia

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

mam nadzieję, że chociaż popcorn był wart podwójnego grzechu?

fajny wiersz ! I taki ..realistyczny pozdrawiam z uśmiechem!

[infelia]

@KOBIETA Uśmiech za uśmiech.