projekcje

[Gosława]

na skraju łąki
tam gdzie jaskrami usłany kobierzec
Anna ma swoje miejsce
pisze wiersze
nieporadne z ledwością dotykające metafor
kiepskie pełne przemilczeń i bólu
a jednak kłujące do szpiku kości winnych

biedna myślała że świat przyjmie z otwartymi ramionami te liche słowa
zapisane na skrawkach serwetek
lub w pośpiechu na zdreszczonym kawałku uda
w miejscu gdzie jeszcze nie zdążyła wyschnąć ślina

rozdrapywane raz za razem historie
zgryzane niczym paznokcie do krwi
aż po ciekłość nagłych wybroczyn
wspomnień mężczyzn którzy zawiedli
i kobiet dla których jest solą w oku

 

 

Edytowane wczoraj o 17:37 przez Gosława (wyświetl historię edycji)

[KOBIETA]

@Gosława

 

Cóż innego, można robić na…skraju łąki.? ;) 

 

niż projektować? :) 

 

podoba mi się:) bardzo! 

 

[Amber]

@Gosława Ta nieboska Anna tworzy nam ludzkie projekcje.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Reniu twarzowe okulary.

[Gosława]

@KOBIETA na skraju łąki można też zrywać szczaw

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo dziękuję za miłe słowa Kobieto

@Amber cześć Bursztynku 

Ja już jestem grubo po 40 muszę się jakoś ratować bo wzrok nie ten 

Miło że czytasz dziękuję

[Amber]

@Gosława Ładna dziewczyno po czterdziestce byłoby grzechem nie czytać.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Simon Tracy]

@Gosława Są to wiersze na które się wiernie wyczekuję tutaj każdego dnia. 

[Gosława]

@Simon Tracy dziękuję to miłe

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Amber

[Migrena]

@Gosława

 

fantastycznie piszesz Reniu.

 

podoba mi się.

 

a na skraju łąki można się też......kochać się pięknie można :)

 

 

[Gosława]

@Migrena też prawda

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Berenika97]

@Gosława To jest mocne i bolesne... Anna pisząca "nieporadne wiersze" na serwetach, na zdreszczonym udzie - ten obraz twórczości rodzącej się z bólu i desperacji jest tak prawdziwy. "Kłujące do szpiku kości winnych" - potężne. To wiersz o odrzuceniu, o samotności twórcy, o byciu solą w oku. Surowy i szczery

[Gosława]

@Berenika97 to wiersz o tęsknocie 

O tym jak trudno być dla Kogoś częścią świata 

I o tym jak trudno się dzielić 

[Berenika97]

@GosławaDziękuję! Tym razem inaczej odczytałam Twoje słowa, ale rozumiem już, co chciałaś przekazać. Wiersz żyje własnym życiem, często nie takim, jakim chcielibyśmy, aby żył. Pozdrawiam. :) 

[Gosława]

@Berenika97 Twoje czytanie bardzo mi się podoba 

Bardzo Ci dziękuję 

Wiesz jakoś tak lubię wiedzieć że jesteś

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.