Zgłoś

@Robert Witold Gorzkowski Dziękuję! Cieszę się, że zgadzasz się z Anią. To piękne, kiedy słowa jednej osoby znajdują potwierdzenie w doświadczeniu drugiej – tworzy się wtedy coś w rodzaju wspólnoty rozumienia. Ania rzeczywiście trafiła w sedno, a Twoje poparcie to jeszcze jeden głos w tym ważnym dialogu. Bardzo dziękuję!  @Rafael Marius@infelia@lena2_@Simon TracySerdecznie Wam dziękuję! :)

@Berenika97  dziękuję. Pięknie napisałaś. Tyle wierszy dla Niej napisałam, ale to niczego już nie zmieni. Nie przeczytała i nie przeczyta żadnego ( miała tylko 48 lat- za swa dni obchodziłaby urodziny. Na nic to moje pisanie Ale ciągle piszę i będę, bo to na chwilę daje ukojenie   @andrew chciałabym aby tak było   @violetta dziękuję    

@Migrena Chylę wdzięcznie czoła za komentarz:) I nic nie jest tu wymysłem, może tylko język opowieści…

Oj, jak Ty hinotyzujesz słowami... Wydaj ten tomik albo to ze mną chodź na wódkę :)

@Toyer To wiersz o człowieku w wędrówce, który już nie walczy o sens, bo ten został starty w pył wraz z wielkimi opowieściami, które zostały zmielone, nadal obserwuje, rozumie, trwa i stara się zrozumieć. Można go czytać jako modlitwę ateisty, jako dziennik melancholika, jako zapis depresyjnego spokoju na tej drodze.