Chrystus. Nie przestaniecie istnieć

[Robert Witold Gorzkowski]

 

Wyszedłem z grobu;

choć bardziej to on wyszedł ze mnie.

Zatrzasnął wieko

Od tej pory nasze życie

będzie nieustającym współistnieniem.

 

 

 

 

 

Edytowane 19 godzin temu przez Robert Witold Gorzkowski (wyświetl historię edycji)

[Migrena]

@Robert Witold Gorzkowski

 

niezwykle kondensowana poezja religijna o charakterze niemal epigramatycznym.

 

wiersz ten jest głęboką medytacją nad naturą Zmartwychwstania. 

 

nie chodzi w nim o cud fizyczny, ale o zmianę ontologiczną.

 

zamiast po prostu pokonać śmierć, Zmartwychwstały wyrzucił ją ze swojej istoty, czyniąc ją zewnętrznym i pustym atrybutem.

 

ta nowa, wolna od śmierci egzystencja została zaoferowana czlowiekowi jako nieustające współistnienie – obietnica wiecznej komunii.

 

to wiersz o triumfie  nad skończonoscią.

 

to co Robercie napisałeś ma taką wagę, że  trudno mi to  opisać słowami.

 

jesteś pięknym człowiekiem !

jesteś wielkim poetą !

[Wiesław J.K.]

@Robert Witold Gorzkowski Z takim przekonaniem nadzieja przybiera żywotniejszy sens. 

[Robert Witold Gorzkowski]

@huzarc dziękuję 

[Annna2]

@Robert Witold Gorzkowski @Robert Witold Gorzkowski tak!

Nasze życie zmierza ku wieczności.

Czas zawsze przewyższa przestrzeń- Przestrzeń to nasze życie- od do, zawsze ograniczone.

Czas to nadzieja na życie wieczne, nieskończona.

Człowiek przecież nie wszystek umiera.

A tam po drugiej stronie będzie Bóg- obiecał, odkupił śmierć.

Za nas ludzi- z miłości do nas umarł na Krzyżu

[Berenika97]

@Robert Witold Gorzkowski

Pięknie uchwyciłeś tę nierozłączność – grób, który stał się drugim ciałem, drugim oddechem. To, co napisałeś, brzmi jak definitywna diagnoza: nie da się oddzielić tego, co przeżyte, od tego, kto przeżył.

Najbardziej porusza mnie to "współistnienie" – słowo tak spokojne, jednocześnie pełne rezygnacji i zgody. Nie walka, nie ucieczka – po prostu życie obok, z tym ciężarem, który już nie jest zewnętrzny.

 

[Roma]

Bardzo mocna perspektywa na wnętrze człowieka.

Świetny tekst.

Nieustającym współistnieniem... cudnie.

[viola arvensis]

@Robert Witold Gorzkowski wspaniały wpis!