letnio

[Gosława]

@Simon Tracy weź nie gadaj takich rzeczy

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Simon Tracy]

@Gosława Ja tylko piszę co widzę. :)

[Gosława]

@Simon Tracy dziękuję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Wiesław J.K.]

@Gosława Uwielbiam takie wiejskie klimaty. Pozdrawiam. :)

[Roma]

Oj, jak Ty hinotyzujesz słowami...

Wydaj ten tomik albo to ze mną chodź na wódkę :)

Edytowane 23 godziny temu przez Roma (wyświetl historię edycji)

[Gosława]

@Roma O! To jest myśl 

Z Tobą na wódkę chetnie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Berenika97]

@Gosława

Ten wiersz jest jak jedno długie, sennym oddechem wypowiedziane wspomnienie. Wszystko się zlewa, jak zlewa się sen z jawą, ciało z krajobrazem, teraźniejszość z tym, co już minęło.

"Dziki bez zgina ramiona" - piękne, jak dotykasz natury tak, jakby była człowiekiem, i człowieka tak, jakby był naturą. "Dotykam twojej brody na wysokości ucha" - to jest bardzo cielesne, intymne, konkretne.

A potem przełom: "mój cień na chłodnej pościeli i ten strach" - bo nagle puste łóżko, a w studni tylko echo. "W wytrzebionym wnętrzu echo nic nie ma z obecności" - to jest mocne. Wytrzebione - jakby coś zostało wydarte, opróżnione.

Piszesz o utracie, ale nie wprost. O tym, że lato było, bliskość była, ciało było - a teraz został tylko sen, zapach, echo w studni. "Obraz letniego szaleństwa" - tak, dokładnie. Coś, co było tak intensywne, że aż nierzeczywiste. To piękna poezja.