gdzieś mi się śniło, albo mi się było.

[Roma]

ci jestem w spojrzeniu

zbyt nagle zbyt chwilę

nim byłam

nim minę

pojestem ci tkliwie

 

***

 

zzabyciem ci byłam

spod powiek żywanym

i znikam

i mijam

zbyt ckliwym doznaniem

Edytowane 22 godziny temu przez Roma (wyświetl historię edycji)

[huzarc]

@Roma

To wiersz, którym mruczy subtelnością słów, które są jak dotyk. Czuć w nim coś miękkiego, nieuchwytnego – ciepło, które znika szybciej, niż  myśl nazwie jego substancje, pozostawiając delikatny ślad, bardzo intymny, co pokazuje, że poezja nie potrzebuje logiki, lecz wrażenia, jakie wywołuje. 

[Migrena]

@Roma

 

wiersz made in Roma :)

 

 

wiersz ma charakter bardzo osobisty, emocjonalny oraz metaforyczny.

 

 

 mówi o ulotności chwili, intensywności teraz i poczuciu istnienia (bycia) wyłącznie w kontakcie, w spojrzeniu drugiej osoby.

 

to uczucie jest krótkie, przemijające, ale tkliwe (czułe, delikatne).

 

"zzabyciem ci byłam

spod powiek żywanym

i znikam

i mijam zbyt ckliwym doznaniem" -

 

jest to sugestia, że istnienie to było intensywnie przeżywane, "żywane" wewnętrznie "spod powiek" być może nawet obsesyjnie lub tajemnie "zzabyciem ci byłam" -

 

ten archaiczny  zwrot interpretuję jako bycie "na śmierć" dla kogoś, albo "zbyt blisko zagłady

zapomnienia".

 

W końcu to intensywne, emocjonalne doświadczenie jest powodem zniknięcia i przemijania.

 

wyczytana z wiersza konkluzja to ulotna

i intensywna obecnosć w czyimś życiu.

 

skupiona na spojrze niu i uczuciu.

 

emocjonalnej tkliwosci i czułości, która jest silna, ale krótka.

 

przemijaniu i   znikaniu pod wpływem zbyt silnego, ckliwego doznania.

 

to jest liryka o doświadczeniu bycia i utraty, osadzona w intymnej relacji z "Tobą" (ci/ci/ci).

 

 

 

kiedyś Twoje wiersze wejdą do kanonu literatury !!!!

 

 

jesteś wspaniałą poetką !!!!

 

 

 

[Robert Witold Gorzkowski]

@Roma podzielam zdanie kolegów. 

[Manek]

Bardzo ciekawy wiersz. Jestem pod wrażeniem. Pozdrawiam

[Berenika97]

@Roma

To, co stoi na pierwszym miejscu, to Twoja odwaga w posługiwaniu się językiem. Stworzone przez Ciebie neologizmy – "pojestem" i "zzabyciem" – są absolutnie genialne i stanowią emocjonalne serce tego utworu.

"Pojestem ci tkliwie" – to słowo idealnie oddaje ideę trwania po fakcie, bycia "po", jak powidok, echo spojrzenia czy wspomnienie, które zostaje z czułością. To więcej niż "będę" – to obietnica istnienia pomimo minięcia.

"Zzabyciem ci byłam" – to z kolei świetne ujęcie bycia na granicy pamięci i zapomnienia.

Cały wiersz jest grą z czasem i ulotnością.

Stwarzasz obecność ("ci jestem w spojrzeniu"), by natychmiast ją zrelatywizować ("zbyt nagle zbyt chwilę") i umieścić między przeszłością a przyszłością ("nim byłam , nim minę")

Pierwsza część jest czułą obietnicą trwania, druga zaś niemal gorzką konstatacją, że to, co zostaje, to tylko sentymentalne, być może nawet nieco bolesne lub irytujące w swojej intensywności, doznanie.

To wiersz niezwykle skondensowany, ale przez to bardzo mocny w swoim przekazie i piekny!