Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Kiedyś jest blisko

andrew
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

andrew

andrew

Opublikowano
Opublikowano

świat jest...blisko 

liście na gałęziach drzew 

kwiaty w parkach na łąkach 

ptaki chmurki na niebie 

rozglądają się za tobą 

 

a ty

ty często 

odwracasz się 

nie dostrzegasz nic 

prócz swojej samotności 

zmartwień 

 

daj życiu szansę

nie tylko przytuli 

 

porwie w nieznane 

jak wiatr liście 

znajdzie ciepło 

nawet w krainie lodu 

 

daj mu szansę 

nie jutro ...

dziś 

 

w szafie nudzi się 

piękna bluzka sukienka 

nie pamięta światła 

 

tęskni 

tęskni za światem 

tak jak ty

 

10.2025 andrew 

 

4

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • viola arvensis
      Sto lat od nowa

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @Toyer życiowe, wszak stale umieramy i rodzimy sie na nowo. 
    • Konrad Koper
      Świadek

      Przez Konrad Koper · Opublikowano

      Historyczny świadek - gorszy niż półświatek ?  
    • Berenika97
      wciąż jestem

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Annna2Oczywiście, że tak! Babcia mojego męża, która również już nie żyje - to też Maria.  A babcia mojej przyjaciółki, Maria - jest wspaniałą kobietą. :))))  @huzarc Dziękuję za te słowa - opisałeś dokładnie to, co chciałam wyrazić, a czego sama nie umiałam tak jasno nazwać. Ten "szept z innego świata"- to piękne określenie. Pozdrawiam serdecznie. @Simon Tracy Dziękuję za te słowa. Piękne, że tak ciepło wspominasz swoje babcie - ta miłość i tęsknota to coś, co nas łączy. Ściskam serdecznie. @Alicja_Wysocka Dziękuję za to przytulenie. Odwzajemniam! :) @Migrena Dziękuję z całego serca. To, że brakuje Ci słów, mówi mi więcej niż jakiekolwiek słowa. :)))) Ściskam mocno! @lena2_ Dziękuję za te słowa :) Miłość babci jest rzeczywiście niepowtarzalna. Ściskam!   @andrew Dziękuję za te słowa. To, co napisałaś o bliskości po odejściu, bardzo mnie wzruszyło. Rozumiem to. Przesyłam Ci ciepłe myśli.   @Roma Bardzo dziękuję. To, że wiersz przywołał wspomnienia, jest dla mnie bardzo ważne. Ściskam serdecznie. :)   @Waldemar_Talar_TalarBardzo dziękuję! Pozdrawiam :)))  @viola arvensis@Leo Krzyszczyk-Podlaś@JuzDawnoUmarlem@UtratabezStratySerdecznie dziękuję za

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      i pozdrawiam. :)
    • Berenika97
      Powiedz mi czy

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Manek Piękny wiersz, pełen melancholii i pytań bez odpowiedzi. Szczególna jest ta "rzeka" czasu i przemijania, przez którą płyniemy – oraz ten obraz ćmy nad świecą, która wiedząc o niebezpieczeństwie, i tak leci do światła. To metafora jednocześnie tragiczna i piękna. Najbardziej poruszające są te pytania retoryczne – "powiedz mi czy", "jak daleko" – jakby wiersz szukał odpowiedzi, wiedząc, że ich nie ma. Ta rezygnacja z odpowiedzi jest paradoksalnie bardziej wymowna niż jakiekolwiek konkluzje. "Słońce wypalić umie sny" to piękny, gorzki wers. Pozdrawiam serdecznie.    
    • Migrena
      gdzieś mi się śniło, albo mi się było.

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Roma   wiersz made in Roma :)     wiersz ma charakter bardzo osobisty, emocjonalny oraz metaforyczny.      mówi o ulotności chwili, intensywności teraz i poczuciu istnienia (bycia) wyłącznie w kontakcie, w spojrzeniu drugiej osoby.   to uczucie jest krótkie, przemijające, ale tkliwe (czułe, delikatne).   "zzabyciem ci byłam spod powiek żywanym i znikam i mijam zbyt ckliwym doznaniem" -   jest to sugestia, że istnienie to było intensywnie przeżywane, "żywane" wewnętrznie "spod powiek" być może nawet obsesyjnie lub tajemnie "zzabyciem ci byłam" -   ten archaiczny  zwrot interpretuję jako bycie "na śmierć" dla kogoś, albo "zbyt blisko zagłady zapomnienia".   W końcu to intensywne, emocjonalne doświadczenie jest powodem zniknięcia i przemijania.   wyczytana z wiersza konkluzja to ulotna i intensywna obecnosć w czyimś życiu.   skupiona na spojrze niu i uczuciu.   emocjonalnej tkliwosci i czułości, która jest silna, ale krótka.   przemijaniu i   znikaniu pod wpływem zbyt silnego, ckliwego doznania.   to jest liryka o doświadczeniu bycia i utraty, osadzona w intymnej relacji z "Tobą" (ci/ci/ci).       kiedyś Twoje wiersze wejdą do kanonu literatury !!!!     jesteś wspaniałą poetką !!!!      

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...