Zakamarki

[tie-break]

Już tu kiedyś byłam,

na przecięciu dotknięć i ulic,

gdzie słowa mogą tylko

zbliżać się wciąż do krawędzi

ostrożnie,

uparcie.

 

Po własnych śladach

przechodzę wszelkie pojęcie.

To prawda, że wieczność tak się traci,

jak blask wycieka z nieba -

 

- wąską szczeliną zmierzchu

w niedokończone ciepło.

 

A jesień wyprowadza na spacer

kolejne miasta.

Powiedzieć - nie powiedzieć? -

- zastanawia się królewna Fiona

na podartym plakacie,

który wiatr zapomniał zerwać

ze ściany domu-widmo.

 

Jesienny dom-widmo -Tie-break, sierpień 2025

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[viola arvensis]

@tie-break wspaniały klimat wiersza. Powiało jesienną, ciepłą i nostalgiczną poezją.  

[huzarc]

@tie-break

To bardzo dobry, dojrzały wiersz. Jest  subtelny, inteligentny i dobrze wyważony między obrazem a refleksją. W rezultacie cały wierszbalansuje na granicy egzystencjalnej zadumy i poetyki miejskiej melancholii, przy zachowaniu lekkości języka.

[Alicja_Wysocka]

@tie-break Dom-widmo też kiedyś pachniał chlebem i śmiechem. Może radość po prostu wyszła na chwilę, trzaskając drzwiami - i jeszcze wróci.

[infelia]

Brawo! Połączenie wiersza z fotografią artystyczną jest majstersztykiem.